A Little More Like Me - Ritual

Sad is life in the pleasure ground

Punching tickets, they can’t have fun more than once

I don’t know but it makes me weak

Roller coaster roars, mymbles shriek, every night

All is run by my relatives

Enormous, rollicking, talkative, spirits high

They’re bursting into gigantic laughs

They just can’t hear me, I wish I was far away

Sorry that I drift away from social violence

Sorry but I just can’t stay to park of silence

I wish everyone was just a little more like me For a park of silence, must I leave the family?

Noisy people and relatives

Fill my days, I’ve got company around the clock

They say: «Splendid!

Now that’s the thing!

Always on the go, laugh or sing — you buck up!»

Sorry but you drift away from social violence

Sorry that I just can’t stay to park of silence

I wish everyone was just a little more like me For a park of silence, must I leave the family?

Triest is het leven op de lusthof

Kaartjes ponsen, ze kunnen niet meer dan één keer plezier hebben

Ik weet het niet, maar het maakt me zwak

Achtbaan brult, mymbles krijsen, elke nacht

Alles wordt gerund door mijn familieleden

Enorm, onstuimig, spraakzaam, goed humeur

Ze barsten uit in een gigantische lach

Ze kunnen me gewoon niet horen, ik wou dat ik ver weg was

Sorry dat ik afwijk van sociaal geweld

Sorry, maar ik kan gewoon niet in het park van stilte blijven

Ik wou dat iedereen net iets meer was zoals ik. Moet ik voor een park van stilte het gezin verlaten?

Luidruchtige mensen en familieleden

Vul mijn dagen, ik heb de klok rond gezelschap

Ze zeggen: «Prachtig!

Nu dat is het ding!

Altijd onderweg, lach of zing — je verdient het!»

Sorry maar je drijft weg van sociaal geweld

Sorry dat ik gewoon niet in het park van stilte kan blijven

Ik wou dat iedereen net iets meer was zoals ik. Moet ik voor een park van stilte het gezin verlaten?