The Recollection - Rick Wakeman

Memories of a life on earth go flashing past,

Of home, of Grauben, friends of whom he’s seen his last

Contemplating what his life’s been worth,

While trapped beneath the earth,

An embryo at birth

Pain and fear destroy the beauty I have seen,

Of caverns, where no other man has been

Silurian epoch hosts me as my grave,

My final blow I wave,

A life too late to save

Crystals of opaque quartz, studded limpid tears,

Forming magic chandeliers, lighting blistered galleries.

Herinneringen aan een leven op aarde flitsen voorbij,

Van thuis, van Grauben, vrienden van wie hij zijn laatste heeft gezien

Nadenkend over wat zijn leven waard is geweest,

Terwijl gevangen onder de aarde,

Een embryo bij de geboorte

Pijn en angst vernietigen de schoonheid die ik heb gezien,

Van grotten, waar geen andere man is geweest

Siluur tijdperk herbergt mij als mijn graf,

Mijn laatste klap die ik zwaai,

Een leven te laat om te redden

Kristallen van ondoorzichtig kwarts, bezaaide heldere tranen,

Het vormen van magische kroonluchters, het verlichten van blaren galerijen.