April 24th, 1981 / My Father's Chair - Rick Springfield

I know all your life you wondered

About that great step we all take alone

How far does the spirit travel on the journey?

You must surely be near Heaven

And it thrills me to the bone

To know daddy knows the great unknown

My Father’s Chair still standing there

All alone since the long night

Now it’s three years on and I still feel

He’ll come home, we’ll be alright

So where’s this healing time brings

I was told the pain would ease

But it still hurts like the first night

That night my brother, my mother and I

Were looking up at a distant star

And wishing we could reach that far

And back in the house

And alone for the first time

We told each other we cared

And I avoided My Father’s Chair

I watch my family, we hold on

We are strong and we’ll be alright

The clock continues counting down, all the while

And every child will share the long night

But do the spirits meet again

Why am I still so filled with doubt

Is my soul everlasting

And the far distant future

When I knew you’d be gone

Came too fast and stays too long

Why do they leave the weak of spirit

And take the strong

When the world turns sour

And I get sick from the smell

And I can’t find no comfort there

I climb into My Father’s Chair

Ik weet dat je je je hele leven afvroeg

Over die geweldige stap die we allemaal alleen zetten

Hoe ver reist de geest tijdens de reis?

Je moet zeker in de buurt van de hemel zijn

En het ontroert me tot op het bot

Om te weten dat papa het grote onbekende kent

Mijn vaders stoel staat er nog steeds

Helemaal alleen sinds de lange nacht

Nu zijn we drie jaar verder en voel ik me nog steeds

Hij komt naar huis, het komt goed met ons

Dus waar brengt deze genezingstijd?

Ik kreeg te horen dat de pijn zou verminderen

Maar het doet nog steeds pijn als de eerste nacht

Die nacht mijn broer, mijn moeder en ik

We keken omhoog naar een verre ster

En ik zou willen dat we zo ver konden reiken

En weer in huis

En voor het eerst alleen

We vertelden elkaar dat we om elkaar gaven

En ik ontweek de stoel van mijn vader

Ik let op mijn familie, we houden vol

We zijn sterk en het komt goed

De klok blijft de hele tijd aftellen

En elk kind zal de lange nacht delen

Maar ontmoeten de geesten elkaar weer?

Waarom zit ik nog steeds zo vol twijfel?

Is mijn ziel eeuwig?

En de verre toekomst

Toen ik wist dat je weg zou zijn

Kwam te snel en blijft te lang

Waarom verlaten ze de zwakken van geest?

En pak de sterkste

Als de wereld zuur wordt

En ik word ziek van de geur

En ik kan daar geen troost vinden

Ik klim in de stoel van mijn vader