Crowded Solitude - Rick Springfield

One, two, three, four, five reasons

A man for all seasons

Wouldn’t be inclined to want to stay

I’d love to leave this big bad town

The power and the glory daily grind

As we all fade away

And I’d rather be alone in a crowd

When my soul needs resurrection

And I fly the wrong direction

You will find me climbing

A mountain of gratitude

Take a ride on the lonely highway

Reconnect to my heart my way

Happy as the man is on the moon

In my crowded solitude

We tilt at windmills in the

Self importance of the day

And all around the crushing hordes

Of just too many people

As the precious minutes tick away

And I’d rather not live humbled or proud

When you find that I am missing

You will know that I’ve gone fishing

In an ocean blue as a fountain, true latitude

Through the crashing sounds of silence on my knees I search for guidance

Looking for a quiet interlude in this crowded solitude

When they find that we’ve gone missing

They will know that we’ve gone fishing

In an ocean blue as a fountain

We’re a multitude

Through the crashing sounds of violence

Fly a kite here in the silence

Happy as the man is on the moon

In our solitude

When our souls need resurrection

And we fly the wrong direction

You will find us climbing

A mountain of gratitude

Through the crashing sounds of silence

On our knees we search for guidance

Looking for a quiet interlude

In this crowded solitude

In this crowded solitude

In this crowded solitude

In this crowded solitude

In this crowded solitude

Een, twee, drie, vier, vijf redenen

Een man voor alle seizoenen

Zou niet geneigd zijn om te willen blijven

Ik zou graag deze grote, boze stad verlaten

De kracht en de glorie van de dagelijkse sleur

Terwijl we allemaal vervagen

En ik ben liever alleen in een menigte

Wanneer mijn ziel opstanding nodig heeft

En ik vlieg de verkeerde kant op

Je zult me ​​zien klimmen

Een berg van dankbaarheid

Maak een ritje op de eenzame snelweg

Maak opnieuw verbinding met mijn hart op mijn manier

Zo blij als de man op de maan is

In mijn drukke eenzaamheid

We kantelen naar windmolens in de

Zelfbelang van de dag

En rondom de verpletterende hordes

Van gewoon te veel mensen

Terwijl de kostbare minuten wegtikken

En ik leef liever niet nederig of trots

Wanneer je merkt dat ik vermist

Je zult weten dat ik ben gaan vissen

In een oceaanblauw als fontein, ware breedtegraad

Door de verpletterende geluiden van stilte op mijn knieën zoek ik naar begeleiding

Op zoek naar een rustig intermezzo in deze drukke eenzaamheid

Als ze ontdekken dat we vermist zijn

Ze zullen weten dat we zijn gaan vissen

In een oceaanblauw als een fontein

We zijn een veelvoud

Door de verpletterende geluiden van geweld

Vlieg hier in de stilte

Zo blij als de man op de maan is

In onze eenzaamheid

Wanneer onze zielen opstanding nodig hebben

En we vliegen de verkeerde kant op

U zult ons zien klimmen

Een berg van dankbaarheid

Door de verpletterende geluiden van de stilte

Op onze knieën zoeken we naar begeleiding

Op zoek naar een rustig intermezzo

In deze drukke eenzaamheid

In deze drukke eenzaamheid

In deze drukke eenzaamheid

In deze drukke eenzaamheid

In deze drukke eenzaamheid