Blank Generation - Richard Hell & The Voidoids

I was sayin' let me outta here before I was even born,

It’s such a gamble when you get a face,

It’s fascinatin' to observe what the mirror does,

But when I dine it’s for the wall that I set a place.

I belong to the blank generation,

And I can take it or leave it each time.

I belong to the generation,

But I can take it or leave it each time.

Triangles were fallin' at the window as the doctor cursed,

He was a cartoon long forsaken by the public eye,

The nurse adjusted her garters as I breathed my first,

The doctor grabbed my throat and yelled, «God's consolation prize!»

I belong to the blank generation,

And I can take it or leave it each time.

I belong to the generation,

But I can take it or leave it each time.

To hold the TV to my lips, the air so packed with cash,

Then carry it up flights of stairs and drop it in the vacant lot,

To lose my train of thought and fall into your arms tracks,

And watch beneath the eyelids every passing dot

I belong to the blank generation,

And I can take it or leave it each time.

I belong to the generation,

But I can take it or leave it each time.

Ik zei dat ik hier weg moest voordat ik zelfs maar geboren was,

Het is zo'n gok als je een gezicht krijgt,

Het is fascinerend om te zien wat de spiegel doet,

Maar als ik dineer, is het voor de muur die ik plaats.

Ik behoor tot de blanke generatie,

En ik kan het elke keer nemen of laten.

Ik behoor tot de generatie,

Maar ik kan het elke keer nemen of laten.

Er vielen driehoeken voor het raam terwijl de dokter vloekte,

Hij was een tekenfilm die lang in de steek werd gelaten door het publieke oog,

De verpleegster verstelde haar kousenbanden terwijl ik mijn eerste ademhaalde,

De dokter greep mijn keel en riep: «Gods troostprijs!»

Ik behoor tot de blanke generatie,

En ik kan het elke keer nemen of laten.

Ik behoor tot de generatie,

Maar ik kan het elke keer nemen of laten.

Om de tv aan mijn lippen te houden, de lucht zo vol met geld,

Draag het dan een trap op en laat het op het braakliggende terrein vallen,

Om mijn gedachtengang te verliezen en in je armen te vallen,

En kijk onder de oogleden naar elke passerende stip

Ik behoor tot de blanke generatie,

En ik kan het elke keer nemen of laten.

Ik behoor tot de generatie,

Maar ik kan het elke keer nemen of laten.