Grand Tidal Rave - Rev 16:8

Escaping the furious blaze a spark ignites the path.

The sleep haze fed hills grow taller and darker.

Unforgiving terrain slowly reaches the shelter.

As time passes and hunger starts eating away.

The stench is so profound, even the wolves ignore the bait.

As morning comes the haze is gone, the hills take the shape of plains.

Suddenly the arrow’s fired, the shelter breaks.

Another step takes him there, the heard swept under his feet.

Inhibition’s face, beyond dread’s reach.

A chapter untouched, left forgotten.

No matter the principals or from where they may derive.

This truth is not meant for you.

It was never for you to grasp.

The perception will cage you and drive you to fear

And your plague would merely sicken the cause.

Once the threshold is reached there’s no more.

This leaves meaning and the sense of all behind,

It is fueled by the one, the one linear line.

A power moving in a single rate, the force behind the arrow’s head.

Stepping off the ledge to receive the release of breath.

Willingly giving in he opens into revelation’s point.

Beyond the range of high mountains,

Where the one awaits

To carry him to the clear recurrent

Slide of mind’s infinity.

In one motion, emptied, stands a glass of salt.

Filled by the one, his uncertainty drawn dry.

The delivered written word is finally freed

Now covered with the blood of his heart.

Life detachment — Erase the curse of rational bonds,

Grand attachment — embrace eternal exhale.

Ontsnappen aan de woedende brand doet een vonk het pad ontbranden.

De met slaapnevel gevoede heuvels worden hoger en donkerder.

Meedogenloos terrein bereikt langzaam de schuilplaats.

Naarmate de tijd verstrijkt en de honger begint weg te vreten.

De stank is zo diep dat zelfs de wolven het aas negeren.

Als de ochtend komt, is de waas verdwenen, de heuvels hebben de vorm van vlaktes.

Plots wordt de pijl afgevuurd, de schuilplaats breekt.

Een volgende stap brengt hem daar, het geluid veegde onder zijn voeten.

Het gezicht van de inhibitie, buiten het bereik van de angst.

Een hoofdstuk onaangeroerd, vergeten achtergelaten.

Ongeacht de opdrachtgevers of waar ze vandaan komen.

Deze waarheid is niet voor jou bedoeld.

Het was nooit aan jou om het te begrijpen.

De perceptie zal je opsluiten en je tot angst drijven

En jouw plaag zou alleen maar de oorzaak ziek maken.

Zodra de drempel is bereikt, is er niets meer.

Dit laat betekenis en het gevoel van alles achter,

Het wordt gevoed door de ene, de ene lineaire lijn.

Een kracht die met één snelheid beweegt, de kracht achter de kop van de pijl.

Van de richel afstappen om de adem uit te blazen.

Gewillig toegevend opent hij het punt van openbaring.

Voorbij het bereik van hoge bergen,

Waar de ene wacht

Om hem naar de duidelijke terugkerende te dragen

Dia van oneindigheid van de geest.

In één beweging, geleegd, staat een glas zout.

Gevuld door de ene, droogde zijn onzekerheid op.

Het geleverde geschreven woord is eindelijk bevrijd

Nu bedekt met het bloed van zijn hart.

Levensonthechting — Wis de vloek van rationele banden,

Grote gehechtheid — omarm de eeuwige uitademing.