W końcu - Republika

On w końcu dotknie cię

Ten przenajpierwszy raz

I przemieszają się

Zapachy waszych ciał

I już nie powiesz: nie

A cicho szepniesz: tak

I tak zakończy się

Sen który dotąd trwał:

Twe dzieciństwo

Do domu wrócisz i

Najmilej jak się da

Powiesz «dobranoc» im

«cześć mamo»… «tato pa»…

A w swym pokoju dziś

Do rana będziesz łkać

I twój pluszowy mis

Na dobre z łóżka spadł

Nie pytaj jaki to był szyfr

Bo raz się zamykają drzwi

Do dzieciństwa

Tu nie pomoże nawet ci

Wyrwanie kilku kartek tych

Z pamiętnika

Choć nie koniecznie dziś

Choć nie koniecznie z nim

To się musiało w końcu stać

To się musiało w końcu stać

To się musiało w końcu stać

Ze właśnie dziś

Straciłaś swe dzieciństwo

To właśnie dziś

Straciłaś swe dzieciństwo

Hij zal je eindelijk aanraken

Dit is de eerste keer

En ze zullen mixen

Je lichaam ruikt

En je zult geen nee meer zeggen

En je fluistert zachtjes: ja

En zo zal het eindigen

De droom die tot nu toe heeft geduurd:

Je kindertijd

Je komt terug naar huis en

Zo leuk mogelijk

Je zult "welterusten" tegen ze zeggen

«Hallo mama» ... «daddy bye» ...

En vandaag in je kot

Je zult huilen tot de ochtend

En je teddybeer

Hij viel voorgoed van het bed

Vraag niet wat de code was

Omdat de deur een keer sluit

tot de kindertijd

Hij zal je hier niet eens helpen

Een paar pagina's hiervan uitscheuren

Uit het dagboek

Hoewel niet noodzakelijk vandaag

Hoewel niet noodzakelijk met hem

Het moest uiteindelijk gebeuren

Het moest uiteindelijk gebeuren

Het moest uiteindelijk gebeuren

Dat alleen vandaag

Je bent je jeugd kwijt

Het is vandaag

Je bent je jeugd kwijt