Un monde à elle - Renaud Hantson

Jeanne se cache derrière les murs

Qui tissent son armure

La main que je lui tends

Se perd dans le néant

C’est un regard qui ne s’oublie pas

Un bout de ciel qui se brise sous nos doigts

Et dans ses rêves, à 100 lieux de moi

Elle bâtira ses enfers ou ses joies

Un monde à elle…

Jeanne sort parfois du silence

Pour crier sa violence

Ce que la vie lui donne

N’appartient à personne

C’est un regard qui ne s’oublie pas

Un bout de ciel qui se brise sous nos doigts

Et dans ses rêves, à 100 lieux de moi

Elle bâtira ses enfers ou ses joies

Regarde-moi

Danse avec moi

Libère les rires, les joies qui coulent en toi

C’est un regard qui ne s’oublie pas

Un bout de ciel qui se brise sous nos doigts

Et dans ses rêves si elle pense à moi

Nous gagnerons l’irréel

Nous toucherons l'éternel

Nous bâtirons, si elle veut, à genoux

Un monde à nous…

Jeanne verschuilt zich achter de muren

Wie weeft zijn wapenrusting?

De hand die ik naar haar uitstrek

Verloren in het niets

Het is een look om niet te vergeten

Een stukje lucht dat onder onze vingers breekt

En in haar dromen, 100 mijl van mij vandaan

Ze zal haar hel of haar vreugde bouwen

Een eigen wereld...

Jeanne komt soms uit de stilte

Om zijn geweld te schreeuwen

Wat het leven hem geeft

Is van niemand

Het is een look om niet te vergeten

Een stukje lucht dat onder onze vingers breekt

En in haar dromen, 100 mijl van mij vandaan

Ze zal haar hel of haar vreugde bouwen

Kijk me aan

Dans met mij

Laat het lachen los, de vreugden die in je stromen

Het is een look om niet te vergeten

Een stukje lucht dat onder onze vingers breekt

En in haar dromen als ze aan mij denkt

We zullen het onwerkelijke winnen

We zullen het eeuwige aanraken

We bouwen, als ze wil, op onze knieën

Een eigen wereld...