Мир сделался добрым - REFLEX

Загорался рассвет.

Луна, заливавшая ночь молочным светом, исчезла.

На горизонте появилась узкая полоска,

Которая долго тлела и не решалась стать шире.

Наступал новый день.

Мир изменялся, всходило солнце.

Происходило что-то прекрасное.

Туман зарделся и стал розовым, как вуаль.

И мир вмиг преобразился,

Он тоже сделался добрым…

Проигрыш.

И мир сделался добрым…

Проигрыш.

Солнце выкатилось на небосвод.

Лучи его заискрились в паутине

И мокрой листве деревьев.

Сквозь рдеющий туман стало видно дорогу,

Извиваясь по вересковой пустошьи,

Она вела прямо в большой мир, в новую жизнь,

Которая будет не похожа ни на какую другую.

Ни на какую другую…

Проигрыш.

В новую жизнь… В новую жизнь…

В новую жизнь… В новую жизнь…

В новую жизнь… В новую жизнь…

Проигрыш.

И мир сделался добрым…

Мир сделался добрым…

Добрым… Добрым…

De dageraad lichtte op.

De maan, die de nacht vulde met melkachtig licht, verdween.

Aan de horizon verscheen een smalle strook,

Die lang smeulde en niet breder durfde te worden.

Er kwam een ​​nieuwe dag.

De wereld is veranderd, de zon is opgekomen.

Er gebeurde iets wonderbaarlijks.

De mist bloosde en werd roze, als een sluier.

En de wereld veranderde plotseling

Hij werd ook aardig...

Verliezen.

En de wereld werd vriendelijk...

Verliezen.

De zon rolde de lucht in.

Zijn stralen fonkelden in het web

En nat gebladerte van bomen.

Door de gloeiende mist werd de weg zichtbaar,

Wriemelend over de heide,

Het leidde rechtstreeks naar de grote wereld, naar een nieuw leven,

Wat niet zal zijn zoals alle andere.

Niet naar een ander...

Verliezen.

Naar een nieuw leven... Naar een nieuw leven...

Naar een nieuw leven... Naar een nieuw leven...

Naar een nieuw leven... Naar een nieuw leven...

Verliezen.

En de wereld werd vriendelijk...

De wereld is aardig geworden...

Goed Goed...