Jeszcze W Zielone Gramy - Raz Dwa Trzy

Przez kolejne grudnie, maje człowiek goni jak szalony

A za nami pozostaje sto okazji przegapionych

Ktoś wytyka nam co chwilę w mróz czy w upał, w zimie, w lecie

Szans niedostrzeżonych tyle

I ktoś rację mam, lecz przecież

Jeszcze w zielone gramy, jeszcze nie umieramy

Jeszcze któregoś rana odbijemy się od ściany

Jeszcze wiosenne deszcze obudzą ruń zieloną

Jeszcze zimowe śmiecie na ogniskach wiosny spłoną

Jeszcze w zielone gramy, jeszcze wzrok nam się pali

Jeszcze się nam pokłonią ci, co palcem wygrażali

My możemy być w kłopocie, ale na rozpaczy dnie

Jeszcze nie, długo nie

Więc nie martwmy się, bo w końcu

Nie nam jednym się nie klei

Ważne, by choć raz w miesiącu mieć dyktando u nadziei

Żeby w serca kajeciku po literkach zanotować

I powtarzać sobie cicho takie prościuteńkie słowa

Jeszcze w zielone gramy, jeszcze nie umieramy

Jeszcze się spełnią nasze, piękne dni, marzenia, plany

Tylko nie ulegajmy przedwczesnym niepokojom

Bądźmy jak stare wróble, które stracha się nie boją

Jeszcze w zielone gramy, choć skroń niejedna siwa

Jeszcze sól będzie mądra, a oliwa sprawiedliwa

Różne drogi nas prowadzą, lecz ta która w przepaść rwie

Jeszcze nie, długo nie

Jeszcze w zielone gramy, chęć życia nam nie zbrzydła

Jeszcze na strychu każdy klei połamane skrzydła

I myśli sobie Ikar, co nie raz już w dół runął

Jakby powiało zdrowo to bym jeszcze raz pofrunął

Jeszcze w zielone gramy, choć życie nam doskwiera

Gramy w nim swoje role, naturszczycy bez suflera

W najróżniejszych sztukach gramy, lecz w tej co się skończy źle

Jeszcze nie, długo nie

Gedurende de volgende december jaagt mijn man als een gek

En achter ons liggen honderd gemiste kansen

Iemand wijst ons af en toe bij vorst of hitte, in de winter, in de zomer

Zoveel onopgemerkte kansen

En ik heb gelijk, maar toch

We spelen nog steeds groen, we gaan nog niet dood

Nog een ochtend zullen we tegen de muur stuiteren

Toch zullen lenteregens de groene zwerm wakker maken

Nog steeds zal winterafval op de vuren van de lente branden

We spelen nog steeds groen, onze ogen staan ​​nog steeds in vuur en vlam

Degenen die hun vingers schudden zullen voor ons buigen

We zitten misschien in de problemen, maar op de bodem van de wanhoop

Nog niet, niet lang meer

Dus laten we ons geen zorgen maken, want uiteindelijk

We zijn niet plakkerig met ze allemaal

Het is belangrijk om minstens één keer per maand een hoopvol dictaat te hebben

Om de letters in het hart van het boek op te schrijven

En om in stilte zulke simpele woorden tegen mezelf te herhalen

We spelen nog steeds groen, we gaan nog niet dood

Onze mooie dagen, dromen en plannen zullen nog uitkomen

Laten we gewoon niet toegeven aan voortijdige angsten

Laten we zijn als oude mussen die niet bang zijn

We spelen nog steeds groen, hoewel veel tempels grijs zijn

Toch zal het zout wijs zijn, en de olie zal rechtvaardig zijn

Verschillende paden leiden ons, maar degene die de afgrond in scheurt

Nog niet, niet lang meer

We spelen nog steeds groene spelletjes, de wil om te leven is niet walgelijk

Terwijl ze nog op zolder zitten, lijmt iedereen gebroken vleugels

En Icarus denkt, die meer dan eens is gevallen

Als het een gezond briesje was, had ik weer gevlogen

We spelen nog steeds groen, hoewel ons leven lastig is

We spelen er onze rollen in, natuurlijke monden zonder souffleur

We spelen in verschillende toneelstukken, maar in die die slecht zullen aflopen

Nog niet, niet lang meer