The World Isn't Fair - Randy Newman

When Karl Marx was a boy

He took a hard look around

He saw people were starving all over the place

While others were painting the town

The public spirited boy

Became a public spirited man

So he worked very hard and he read everything

Until he came up with a plan

There’ll be no exploitation

Of the worker or his kin

No discrimination 'cause of the color of your skin

No more private property

It would not be allowed

No one could rise too high

No one could sink too low

Or go under completely like some we all know

If Marx were living today

He’d be rolling around in his grave

And if I had him here in my mansion on the hill

I’d tell him a story t’would give his old heart a chill

It’s something that happened to me

I’d say, Karl I recently stumbled

Into a new family

With two little children in school

Where all little children should be

I went to the orientation

All the young mommies were there

Karl, you never have seen such a glorious sight

As these beautiful women arrayed for the night

Just like countesses, empresses, movie stars and queens

And they’d come there with men much like me

Froggish men, unpleasant to see

Were you to kiss one, Karl

Nary a prince would there be

Oh Karl the world isn’t fair

It isn’t and never will be

They tried out your plan

It brought misery instead

If you’d seen how they worked it

You’d be glad you were dead

Just like I’m glad I’m living in the land of the free

Where the rich just get richer

And the poor you don’t ever have to see

It would depress us, Karl

Because we care

That the world still isn’t fair

Toen Karl Marx een jongen was

Hij keek goed om zich heen

Hij zag overal mensen verhongeren

Terwijl anderen de stad schilderden

De publiek pittige jongen

Werd een openhartige man

Dus hij werkte heel hard en hij las alles

Tot hij met een plan kwam

Er zal geen uitbuiting zijn

Van de werknemer of zijn verwanten

Geen discriminatie vanwege de kleur van je huid

Geen privébezit meer

Het zou niet zijn toegestaan

Niemand kan te hoog stijgen

Niemand kan te laag zinken

Of ga volledig ten onder zoals sommigen die we allemaal kennen

Als Marx vandaag zou leven

Hij zou zich omdraaien in zijn graf

En als ik hem hier in mijn landhuis op de heuvel had

Ik zou hem een ​​verhaal vertellen dat zijn oude hart een rilling zou bezorgen

Het is iets dat mij is overkomen

Ik zou zeggen, Karl, ik ben onlangs gestruikeld

In een nieuw gezin

Met twee kleine kinderen op school

Waar alle kleine kinderen zouden moeten zijn

Ik ging naar de oriëntatie

Alle jonge mama's waren erbij

Karl, je hebt nog nooit zo'n glorieus gezicht gezien

Terwijl deze mooie vrouwen gekleed gingen voor de nacht

Net als gravinnen, keizerinnen, filmsterren en koninginnen

En ze kwamen daar met mannen zoals ik

Kikkerachtige mannen, onaangenaam om te zien

Zou jij er een kussen, Karl

Er zou geen prins zijn

Oh Karl, de wereld is niet eerlijk

Dat is het niet en zal het ook nooit worden

Ze hebben je plan uitgeprobeerd

Het bracht in plaats daarvan ellende

Als je had gezien hoe ze het deden

Je zou blij zijn dat je dood was

Net zoals ik blij ben dat ik in het land van de vrijen woon

Waar de rijken gewoon rijker worden

En de armen hoef je nooit te zien

Het zou ons deprimeren, Karl

Omdat we er om geven

Dat de wereld nog steeds niet eerlijk is