Too Late - Rachelle Ferrell

Sixty-five years must’ve been too much to bear

For an insecure black man livin' on the verge of despair

Too much resentment and too much hate

From which there can be no easy escape

It’s too late, there’s nothing left to give

Not for your woman, you got nothin' for your kids

It’s too late, there’s nothing left to hide

So you go your way, and I’ll go mine

2nd Verse

My father and I don’t get along

He’s always right, I’m always wrong

We never talk… he'd rather hide

Preening his pride and pruning mine

It’s too late, there’s nothing left to give

Not for your woman, you got nothin' for your kids

It’s too late, there’s nothing left to hide

So you go your way, and I’ll go mine

Bridge

I tried to talk to him, to go beyond the insults and lies

Depending on the love to keep the family alive

He said, «I don’t wanna talk on account of the pressure of my blood»

I said, «Can't we talk on account of love ««I'm reaching out to you»

He said, «Don't reach out to me»

«But I love you!

I love you!

Dad… don't you love me?»

He stared straight ahead at the basketball game on his precious TV

And he never even opened his mouth…

He never even opened his mouth to me… and now

It’s too late, there’s nothing left to give

Not for your woman, you got nothin' for your kids

It’s too late, there’s nothing left to hide

So you go your way, and I’ll go mine

You go your way, you go your way…

And I’ll go mine

Vijfenzestig jaar moet te veel zijn geweest om te dragen

Voor een onzekere zwarte man die op de rand van wanhoop leeft

Te veel wrok en te veel haat

waaruit geen gemakkelijke ontsnapping mogelijk is

Het is te laat, er valt niets meer te geven

Niet voor je vrouw, je hebt niets voor je kinderen

Het is te laat, er is niets meer te verbergen

Dus jij gaat jouw weg, en ik de mijne

2e vers

Mijn vader en ik kunnen niet met elkaar overweg

Hij heeft altijd gelijk, ik heb altijd ongelijk

We praten nooit... hij verstopt zich liever

Zijn trots gladstrijken en de mijne snoeien

Het is te laat, er valt niets meer te geven

Niet voor je vrouw, je hebt niets voor je kinderen

Het is te laat, er is niets meer te verbergen

Dus jij gaat jouw weg, en ik de mijne

Brug

Ik probeerde met hem te praten, om verder te gaan dan de beledigingen en leugens

Afhankelijk van de liefde om het gezin in leven te houden

Hij zei: «Ik wil niet praten vanwege de druk van mijn bloed»

Ik zei: "Kunnen we niet praten uit liefde"«Ik neem contact met je op"

Hij zei: «Neem geen contact met me op»

"Maar ik hou van jou!

Ik houd van jou!

Pa... hou je niet van me?»

Hij staarde recht voor zich uit naar de basketbalwedstrijd op zijn kostbare tv

En hij deed zelfs nooit zijn mond open...

Hij heeft zelfs nooit zijn mond voor me geopend... en nu

Het is te laat, er valt niets meer te geven

Niet voor je vrouw, je hebt niets voor je kinderen

Het is te laat, er is niets meer te verbergen

Dus jij gaat jouw weg, en ik de mijne

Je gaat je weg, je gaat je weg...

En ik ga de mijne