How I Got By - Rachael Sage

I watched you walk up the escalator like you were a ghost

you left me stranded at the platform faded as an antique rose

you were figments of reality I’d almost see again

but you’d be different next time, candle burned out wickless and melted

sometimes it’s hard to ameliorate imaginary sin

when you’re still stuck inside the distance between nothing and everything

when will you walk into the room and run your fingers through the air

dancing like young Esther Williams, drowning in the deep water

I’ve seen the moon sigh for mercy I’ve seen solitude break down

like some old forgotten junkie I’ve been wandering this town

worse for the wear waiting to fly… somebody wake me ‘fore I forget how I got by

So many people blinded by horizon’s golden dust

I know so little I guess I am much more glitter than I’m rust

but I know what love is, I’m sailing off like Columbus

to see her face she is a ghost, I never knew I could earn this syllabus

sometimes it’s hard to ameliorate imaginary sin

when you’re still stuck inside the distance between nothing and everything

I am a gypsy girl, good thing you’re a gypsy too

you take the worn-out stairs, I elevator it to you

you smell like ocean waves, I taste the sweetness of surprise

you’ll wait impatiently

for us to never compromise

worse for the wear waiting to fly… somebody wake me‘fore I forget how I got by

Ik zag je de roltrap oplopen alsof je een spook was

je liet me gestrand op het platform vervaagd als een antieke roos

jullie waren verzinsels van de realiteit die ik bijna weer zou zien

maar je zou de volgende keer anders zijn, kaars is lont opgebrand en gesmolten

soms is het moeilijk om denkbeeldige zonde te verbeteren

als je nog steeds vastzit in de afstand tussen niets en alles

wanneer loop je de kamer binnen en ga je met je vingers door de lucht

dansen als de jonge Esther Williams, verdrinkend in het diepe water

Ik heb de maan zien zuchten om genade, ik heb de eenzaamheid zien verdwijnen

als een oude vergeten junkie heb ik door deze stad gezworven

erger voor de slijtage die wacht om te vliegen ... iemand maakt me wakker voordat ik vergeet hoe ik eraan ben gekomen

Zoveel mensen verblind door het gouden stof van de horizon

Ik weet zo weinig dat ik denk dat ik veel meer glitter ben dan roest

maar ik weet wat liefde is, ik zeil weg zoals Columbus

om haar gezicht te zien is ze een geest, ik wist nooit dat ik deze syllabus kon verdienen

soms is het moeilijk om denkbeeldige zonde te verbeteren

als je nog steeds vastzit in de afstand tussen niets en alles

Ik ben een zigeunermeisje, maar goed dat jij ook een zigeuner bent

jij neemt de versleten trap, ik til hem naar jou op

je ruikt naar oceaangolven, ik proef de zoetheid van verrassing

je zult ongeduldig wachten

voor ons om nooit compromissen te sluiten

erger voor de slijtage die wacht om te vliegen ... iemand maakt me wakker voordat ik vergeet hoe ik eraan kwam