No Mans Flute - Pulley

You sang a song to me, a song I can’t forget.

And I know better now to ask, no surprises in the end.

The stars are fading faster through these years I starve to hear.

As I followed in your footsteps and my youth it disappears.

Will you still wait on me?

I’m waiting on my promised day.

When all at once these dreams are gone.

In it’s own fair time all these colors fade away.

I’ve touched the day and I’ve tasted light on the surface where we breathe.

The distance grows between it and the spiral starts to fall.

As I gently turn those pages and I’m slowly growing old.

Will you still wait on me?

I’m waiting on my promised day.

When all at once these dreams are gone.

And for a time it might return.

You’ve had to stumble on my words before this day began.

I won’t remember anything.

Je zong een lied voor me, een lied dat ik niet kan vergeten.

En ik weet nu beter om het te vragen, uiteindelijk geen verrassingen.

De sterren vervagen sneller door deze jaren, ik verhonger om te horen.

Toen ik in je voetsporen trad en in mijn jeugd, verdwijnt het.

Wil je nog steeds op me wachten?

Ik wacht op mijn beloofde dag.

Als deze dromen ineens verdwenen zijn.

Op zijn eigen tijd vervagen al deze kleuren.

Ik heb de dag aangeraakt en ik heb het licht geproefd op het oppervlak waar we ademen.

De afstand groeit ertussen en de spiraal begint te vallen.

Terwijl ik die pagina's voorzichtig omsla en langzaam oud word.

Wil je nog steeds op me wachten?

Ik wacht op mijn beloofde dag.

Als deze dromen ineens verdwenen zijn.

En voor een tijdje kan het terugkeren.

Je moest op mijn woorden struikelen voordat deze dag begon.

Ik zal me niets herinneren.