La peur du vide - Psykup

Peur de cette chose en toi qui brûle sans faire de flamme

Peur de plonger, les mots stagnent, ils restent à la surface

C’est si facile, pourquoi résister?

Pourquoi vouloir faire face?

Dans cette ville grise où personne n’est jamais comme il faut

Dans cette cour d’assises où les coupables ont le regard haut et franc

Dans cet état de crise où les hommes ont perdu leur cerveau

Dans cette longue frise, perpétuelle, on cherche le temps

Dans cette ville grise où personne n’a jamais le temps

Qu’est-ce qui nous paralyse, nous fait défaut, nous terrorise?

Mais qu’est-ce?

Aucunes excuses

Tant que la route est longue le ciel est à nous

Aucun pardon

Tant qu’il nous restera quelque chose à faire pour exister

Tant que la guerre est loin

Qu’on a sous nos pieds un bout de terre

Qui nous dit qu’on a raison de garder la foi

Dans cet amas de rien

Où le vide comble au mieux les trous noirs

Une absence de liens

Où le monde a perdu la mémoire

Dans cette vie de chien

Où les pendus recherchent encore l’espoir

Ce monde qui est le tien

Où les hommes pensent qu’il est trop tard

Trop tard

Fermer les yeux quand tu meurs

Fermer tes larmes quand tu pleures

Non, c’est pas la vie ça, c’est des conneries

Pour les plus forts, la survie

Les rasés, ils l’ont écrit

Dehors bien mûrs, dedans pourris

Toi, c’est quoi ta vie?

Donne-toi la chance de vivre une autre vie

Donne-toi la chance de ne pas mourir ainsi

Donne-toi la chance de te souvenir aussi

D’une vie sans vide

La peur du vide te donne le rêve de te donner la chance

Bang voor dat ding in je dat brandt zonder een vlam te maken

Bang om te duiken, woorden stagneren, ze blijven aan de oppervlakte

Het is zo gemakkelijk, waarom weerstand bieden?

Waarom wil je het onder ogen zien?

In deze grijze stad waar niemand ooit gelijk heeft

In dit assisenhof waar de schuldigen hooghartig en openhartig kijken...

In deze staat van crisis waarin mannen hun hersens hebben verloren

In deze lange, eeuwigdurende fries zoeken we de tijd

In deze grijze stad waar niemand ooit tijd heeft

Wat verlamt ons, stelt ons teleur, beangstigt ons?

Maar wat is?

geen excuses

Zolang de weg lang is, is de lucht van ons

geen vergeving

Zolang we nog iets te doen hebben om te bestaan

Zolang de oorlog ver weg is

Dat we een stuk land onder onze voeten hebben

Wie vertelt ons dat we gelijk hebben om het geloof te behouden?

In deze stapel van niets

Waar leegte het beste zwarte gaten vult

Een gebrek aan banden

Waar de wereld zijn geheugen heeft verloren

In het leven van deze hond

Waar de gehangenen nog steeds hoop zoeken

Deze wereld van jou

Waar mannen denken dat het te laat is

Te laat

Sluit je ogen als je sterft

Sluit je tranen als je huilt

Nee, dat is geen leven, dat is bullshit

Voor de sterken, overleven

De geschorenen, ze schreven het

Rijp van buiten, rot van binnen

Jij, wat is jouw leven?

Geef jezelf een kans om een ​​ander leven te leiden

Geef jezelf een kans om niet zo te sterven

Geef jezelf ook de kans om te onthouden

Van een leven zonder leegte

De angst voor leegte geeft je de droom om jezelf de kans te geven