When We Two Parted - PROJECT LA

When, when we two parted

In silence and tears,

Half broken-hearted

To sever for years,

Pale grew your cheek and cold,

Colder your kiss;

Truly that hour foretold

Sorrow to this.

The dew of the morning

Sunk chill on my brow--

It felt like the warning

Of what I feel now.

Your vows are all broken,

And light is your fame;

I hear your name spoken,

And share in its shame.

They name you before me,

A knell to mine ear;

A shudder comes o’er me--

Why wert thou so dear?

They know not I knew you,

Who knew you so well--

Long I shall rue you,

Too deeply to tell.

Oh memory torture me no more,

The present’s all overcast;

My hope of future bliss are over,

In mercy veil the past.

In secret we met--

In silence I grieve,

That your heart could forget,

Your spirit deceive.

How should I greet you?--

With silence and tears.

If I should meet you

After long, long years.

The dew of the morning

Sunk chill on my brow--

It felt like the warning

Of what I feel now.

Your vows are all broken,

And light is your fame;

I hear your name spoken,

And share in its shame.

They name you before me,

A knell to mine ear;

A shudder comes o’er me--

Why wert thou so dear?

They know not I knew you,

Who knew you so well--

Long I shall rue you,

Too deeply to tell.

Past pleasure doubles present pain,

To sorrow adds regret,

Regret and hope are both in vain,

I ask but to — forget…

Past pleasure doubles present pain,

To sorrow adds regret,

Regret and hope are both in vain,

I ask but to — forget…

Wanneer, toen we uit elkaar gingen?

In stilte en tranen,

Half gebroken van hart

Om jarenlang te scheiden,

Bleek groeide je wang en koud,

Kouder je kus;

Echt dat uur voorspeld

Verdriet hierover.

De dauw van de ochtend

Gezonken kou op mijn voorhoofd--

Het voelde als de waarschuwing

Van wat ik nu voel.

Je geloften zijn allemaal gebroken,

En licht is je roem;

Ik hoor je naam gesproken,

En deel in zijn schaamte.

Ze noemen je voor mij,

Een schot in de roos;

Er komt een huivering over me heen...

Waarom was je zo lief?

Ze weten niet dat ik je kende,

Wie kende je zo goed--

Lang zal ik je berouwen,

Te diep om te vertellen.

Oh geheugen martel me niet meer,

Het heden is helemaal bewolkt;

Mijn hoop op toekomstige gelukzaligheid is voorbij,

Sluier als genade het verleden.

In het geheim hebben we elkaar ontmoet--

In stilte treur ik,

Dat je hart zou kunnen vergeten,

Je geest bedriegt.

Hoe moet ik je begroeten?--

Met stilte en tranen.

Als ik je zou ontmoeten

Na lange, lange jaren.

De dauw van de ochtend

Gezonken kou op mijn voorhoofd--

Het voelde als de waarschuwing

Van wat ik nu voel.

Je geloften zijn allemaal gebroken,

En licht is je roem;

Ik hoor je naam gesproken,

En deel in zijn schaamte.

Ze noemen je voor mij,

Een schot in de roos;

Er komt een huivering over me heen...

Waarom was je zo lief?

Ze weten niet dat ik je kende,

Wie kende je zo goed--

Lang zal ik je berouwen,

Te diep om te vertellen.

Verleden plezier verdubbelt huidige pijn,

Aan verdriet wordt spijt toegevoegd,

Spijt en hoop zijn beide tevergeefs,

Ik vraag maar om — te vergeten...

Verleden plezier verdubbelt huidige pijn,

Aan verdriet wordt spijt toegevoegd,

Spijt en hoop zijn beide tevergeefs,

Ik vraag maar om — te vergeten...