I Have Seen - Profane Omen

Fear!

Fear that lives in my heart for the rest of my life, emptiness of all that is,

illusion of being alive

I have seen the fires of hell, felt them under my skin

Hollow is the truth in this lie we’re living in

The horror, the nothing, the sights erasing my soul, judgement, the truth

through this eye I cannot close

Fear…

It all starts up with a pressure on my chest, the air sucked out of my lungs,

physical symptoms just a rapid countdown to the small death yet to come

A violent chasm takes me down to the depths so cold

Here I have nothing, nothing for comfort;

here I have no soul

And I see…

It’s strangling me;

it kills the hope within, feeds death to my brain

If I could, I gladly would end my life just to end this pain

I cannot move

My eyes laid on something I cannot escape from…

Inside this human shell, madness kicks in…

I see

When the sights are seen and I’m just an empty shell, I try to gather my breath,

knowing that I’ve just been in hell, living in fear the rest of my life,

trying to forget what I’ve seen

And the merciless eye made a part of me die, closed for now, still there

somehow…

…until it opens again

Angst!

Angst die de rest van mijn leven in mijn hart leeft, leegte van alles wat is,

illusie van te leven

Ik heb de vuren van de hel gezien, voelde ze onder mijn huid

Hol is de waarheid in deze leugen waarin we leven

De horror, het niets, de bezienswaardigheden die mijn ziel uitwissen, het oordeel, de waarheid

door dit oog kan ik niet sluiten

Angst…

Het begint allemaal met een druk op mijn borst, de lucht die uit mijn longen wordt gezogen,

lichamelijke symptomen slechts een snelle aftelling naar de kleine dood die nog moet komen

Een gewelddadige kloof brengt me naar de diepten zo koud

Hier heb ik niets, niets voor troost;

hier heb ik geen ziel

En ik zie...

Het wurgt me;

het doodt de hoop binnenin, voedt de dood in mijn hersenen

Als ik kon, zou ik graag een einde maken aan mijn leven alleen maar om een ​​einde te maken aan deze pijn

Ik kan niet bewegen

Mijn ogen vielen op iets waar ik niet aan kan ontsnappen...

In dit menselijke omhulsel slaat de waanzin toe...

Ik zie

Wanneer de bezienswaardigheden worden gezien en ik slechts een lege huls ben, probeer ik op adem te komen,

wetende dat ik zojuist in de hel ben geweest, de rest van mijn leven in angst leef,

proberen te vergeten wat ik heb gezien

En het meedogenloze oog deed een deel van mij sterven, voorlopig gesloten, nog steeds daar

op de een of andere manier...

...totdat het weer opengaat