In Held 'Twas in I - Procol Harum, Edmonton Symphony Orchestra

In the darkness of the night

Only occasionally relieved by glimpses of Nirvana

As seen through other people’s windows

Wallowing in a morass of self-despair

Made only more painful by the knowledge

That all I am is of my own making

When everything around me, even the kitchen ceiling

Has collapsed and crumbled without warning

And I am left, standing alive and well

Looking up and wondering why and wherefore

At a time like this, which exists maybe only for me

But is nonetheless real, if I can communicate

And in the telling and the bearing of my soul

Anything is gained, even though the words

Which I use are pretentious and make you cringe

With embarrassment, let me remind you of the pilgrim

Who asked for an audience with the Dalai Lama

He was told he must first spend five years in contemplation

After the five years

He was ushered into the Dalai Lama’s presence, who said

'Well, my son, what do you wish to know?'

So the pilgrim said

'I wish to know the meaning of life, father.'

So the Dalai Lama smiled and said

'Well my son, life is like a beanstalk, isn’t it?'

Held close by that which some despise

Which some call fake, and others lies

And somewhat small, for one so tall

A doubting Thomas who would be?

It’s written plain for all to see

For one who I am with no more

It’s hard at times, it’s awful raw

They say that Jesus healed the sick and helped the poor

And those unsure believed his eyes

A strange disguise

Still, write it down it might be read

Nothing’s better left unsaid

Only sometimes, still no doubt

It’s hard to see, it all works out

'Twas tea-time at the circus

King Jimi, he was there

Through hoops he skipped

High wires he tripped

And all the while the glare

Of the baking, aching spotlights

Beat down upon his cloak

And though the crowd clapped furiously

They could not see the joke

'Twas tea-time at the circus

Though some might not agree

As jugglers danced and horses pranced

And clowns clowned endlessly

But trunk to tail the elephants quite silent, never spoke

And though the crowd clapped desperately

They could not see the joke

Yeah!

Good one!

In the autumn of my madness

When my hair is turning grey

For the milk has finally curdled

And I’ve nothing left to say

When all my thoughts are spoken

Save my last departing birds

Bring all my friends unto me

And I’ll strangle them with words

In the autumn of my madness

Which in coming won’t be long

For the nights are now much darker

And the daylight’s not so strong

And the things which I believed in

Are no longer quite enough

For the knowing is much harder

And the going’s getting rough

I know if I’d been wiser

This would never have occurred

But I wallowed in my blindness

So it’s plain that I deserve

For the sin of self-indulgence

When the truth was writ quite clear

I must spend my life amongst the dead

Who spend their lives in fear

Of a death that they’re not sure of

Of a life they can’t control

It’s all so simple really

If you just look to your soul, yeah

Some say that I’m a wise man

Some think that I’m a fool

It doesn’t matter either way

I’ll be a wise man’s fool

For the lesson lies in learning

And by teaching I’ll be taught

For there’s nothing hidden anywhere

It’s all there to be sought

And so if you know anything

Look closely at the time

At others who remain untrue

And don’t commit that crime, yeah

It’s all so simple really

If you just look to your soul, yeah

Instrumental

In het duister van de nacht

Slechts af en toe opgelucht door een glimp van Nirvana

Gezien door de ramen van andere mensen

Zich wentelen in een moeras van zelfwanhoop

Alleen pijnlijker gemaakt door de kennis

Dat alles wat ik ben, van mezelf is

Wanneer alles om me heen, zelfs het keukenplafond

Is zonder waarschuwing ingestort en afgebrokkeld

En ik blijf over, ik sta levend en wel

Opkijken en zich afvragen waarom en waarom

Op een moment als dit, dat misschien alleen voor mij bestaat

Maar is desalniettemin echt, als ik kan communiceren?

En in het vertellen en het dragen van mijn ziel

Alles wordt gewonnen, ook al zijn de woorden

Die ik gebruik zijn pretentieus en laten je ineenkrimpen

Laat me je met schaamte herinneren aan de pelgrim

Wie vroeg om audiëntie bij de Dalai Lama

Hij kreeg te horen dat hij eerst vijf jaar in contemplatie moest doorbrengen

Na de vijf jaar

Hij werd binnengeleid in de aanwezigheid van de Dalai Lama, die zei:

'Nou, mijn zoon, wat wil je weten?'

Dus de pelgrim zei:

'Ik wil de zin van het leven weten, vader.'

Dus de Dalai Lama glimlachte en zei:

'Nou mijn zoon, het leven is als een bonenstaak, nietwaar?'

Dichtbij gehouden door wat sommigen verachten

Wat sommigen nep noemen, en anderen leugens

En wat klein, voor zo'n lange

Een twijfelende Thomas wie zou dat zijn?

Het is duidelijk geschreven zodat iedereen het kan zien

Voor iemand die ik niet meer ben

Het is soms moeilijk, het is verschrikkelijk rauw

Ze zeggen dat Jezus de zieken genas en de armen hielp

En degenen die onzeker waren, geloofden zijn ogen

Een vreemde vermomming

Toch, schrijf het op, het kan worden gelezen

Niets kan beter onuitgesproken blijven

Alleen soms, nog steeds geen twijfel

Het is moeilijk te zien, het komt allemaal goed

'Het was theetijd in het circus'

Koning Jimi, hij was erbij

Door hoepels die hij oversloeg

Hoge draden hij struikelde

En al die tijd de schittering

Van de bakken, pijnlijke schijnwerpers

Sla op zijn mantel

En hoewel de menigte woedend klapte

Ze konden de grap niet zien

'Het was theetijd in het circus'

Hoewel sommigen het er misschien niet mee eens zijn

Terwijl jongleurs dansten en paarden steigerden

En clowns klommen eindeloos

Maar slurf aan staart de olifanten vrij stil, nooit gesproken

En hoewel de menigte wanhopig applaudisseerde

Ze konden de grap niet zien

Ja!

Een goede!

In de herfst van mijn waanzin

Als mijn haar grijs wordt

Want de melk is eindelijk gestremd

En ik heb niets meer te zeggen

Wanneer al mijn gedachten zijn uitgesproken

Red mijn laatste vertrekkende vogels

Breng al mijn vrienden bij mij

En ik zal ze wurgen met woorden

In de herfst van mijn waanzin

Wat binnenkort niet lang meer zal duren

Want de nachten zijn nu veel donkerder

En het daglicht is niet zo sterk

En de dingen waarin ik geloofde

Zijn niet langer voldoende

Want weten is veel moeilijker

En het wordt moeilijk

Ik weet of ik wijzer was geweest

Dit zou nooit zijn gebeurd

Maar ik wentelde me in mijn blindheid

Dus het is duidelijk dat ik het verdien

Voor de zonde van genotzucht

Toen de waarheid heel duidelijk was geschreven

Ik moet mijn leven tussen de doden doorbrengen

Die hun leven in angst doorbrengen?

Van een overlijden waarvan ze niet zeker zijn

Van een leven waar ze geen controle over hebben

Het is eigenlijk allemaal zo eenvoudig

Als je alleen naar je ziel kijkt, ja

Sommigen zeggen dat ik een wijs man ben

Sommigen denken dat ik een dwaas ben

Het maakt hoe dan ook niet uit

Ik zal de dwaas van een wijze man zijn

Want de les ligt in het leren

En door te onderwijzen zal ik worden onderwezen

Want er is nergens iets verborgen

Het is er allemaal om te zoeken

En dus als je iets weet

Kijk goed naar de tijd

Bij anderen die onwaar blijven

En bega die misdaad niet, yeah

Het is eigenlijk allemaal zo eenvoudig

Als je alleen naar je ziel kijkt, ja

Instrumentaal