Sunken Lungs - Primordial

What breath it takes the tide

Is it from your sunken hollow lungs

That the bones may gather at the depths

An organ for the ghastly of songs

A vessel for the damned adrift on a sunless sea

On a sunless sea

Whisper on white tongues of foam

To me of days I’ve lost to the dreadful night

And the heart of darkness that draws its children so tight

And sets them adrift

Haggard and bent crows keen to the crone

What do the drowned say?

Who man our ships as ghosts

And bend our knees to pray

For a silent and a watery, a watery grave

We bend our knees to pray

What breath it takes the tide

Is it sunken from your hollow lungs

That the bones may gather

At the depths down below

An organ for the ghastly of songs

A vessel for the damned

Every pilgrim to the depths

Follows a

To meet the masters below

Hollowed by time

Wild horses unbound on white foam

We bend our knees to pray

For silent and watery grave

Welke adem het neemt het getij

Komt het uit je verzonken holle longen?

Dat de botten zich in de diepte kunnen verzamelen

Een orgel voor de afgrijselijke liederen

Een schip voor de verdoemden op drift op een zonloze zee

Op een zonloze zee

Fluister op witte schuimtongen

Voor mij van de dagen die ik heb verloren van de vreselijke nacht

En het hart van de duisternis dat zijn kinderen zo strak trekt

En zet ze op drift

Haggard en gebogen kraaien die dol zijn op de oude vrouw

Wat zeggen de verdronken?

Wie onze schepen bemannen als geesten?

En onze knieën buigen om te bidden

Voor een stil en een waterig, een waterig graf

We buigen onze knieën om te bidden

Welke adem het neemt het getij

Is het uit je holle longen gezonken?

Dat de botten zich kunnen verzamelen

Op de diepten beneden

Een orgel voor de afgrijselijke liederen

Een vaartuig voor de verdoemden

Elke pelgrim naar de diepte

volgt een

Om kennis te maken met de meesters hieronder

Uitgehold door de tijd

Wilde paarden ongebonden op wit schuim

We buigen onze knieën om te bidden

Voor stil en waterig graf