Failures Burden - Primordial

Days drift and I rise to the cold sun

I was born an old child

With no place for faith in my heart

Aged in my sleep or bitter times ahead

You may say I’ve given up the ghost

Once and for all admitted defeat

And laid out my hand for all to see

And made peace with the beast in me Winter mocks me though he does not need to call my name

He thinks my bones are brittle

And the grip of my resolve is tired

Sullen and weakened just the same

I don’t remember when it happened

When the clocks stopped

Their hands tied

And my heart stood still

I have saved the least for last

Torn out all who reached for me A beggar before beauty

Failures burden rests with me Every man is evil

Every man a Liar

And every word he speaks

Kindling to the Fire

Dagen drijven en ik sta op naar de koude zon

Ik ben als oud kind geboren

Zonder plaats voor geloof in mijn hart

Verouderd in mijn slaap of bittere tijden in het verschiet

Je zou kunnen zeggen dat ik de geest heb opgegeven

Eens en voor altijd een nederlaag toegegeven

En legde mijn hand uit zodat iedereen het kon zien

En vrede sloot met het beest in mij Winter bespot me hoewel hij mijn naam niet hoeft te noemen

Hij denkt dat mijn botten broos zijn

En de greep van mijn vastberadenheid is moe

Nors en toch verzwakt

Ik weet niet meer wanneer het gebeurde

Toen de klokken stopten

Hun handen gebonden

En mijn hart stond stil

Ik heb het minste voor het laatst bewaard

Verscheurde iedereen die naar mij reikte Een bedelaar voor schoonheid

De last van mislukkingen ligt bij mij. Elke man is slecht

Elke man een leugenaar

En elk woord dat hij spreekt

Aansteken bij het vuur