Babel's Tower - Primordial

In terrible silence you stood at the world’s end

And crawled into the sun

Blinded by the signal fires

That seared your heart

And the seething tongues of the lies we became

I sat in Babel’s tower

And judged the world

Said I spoke the language

Of saints and sinners

But preached the world was flat

And slipped between the cracks

In horror I strode to the world’s end

Saw some torn by hunger

Others broken by steel

But by the bitterest fortune

Cursed the heathen and holy

But found no relief

We sat in Babel’s tower

And fought over the world

I never spoke the language

Of your saints and sinners

Of men nor beast

Who roamed this flat earth

Liars tongues seethe in fire

At the end of harsh white lines

We set the world to rights

Yet I awoke in the same black spirit

State once again

And we sat in judgement in Babel’s tower

In verschrikkelijke stilte stond je aan het einde van de wereld

En kroop in de zon

Verblind door het signaal dat afgaat

Dat schroeide je hart

En de ziedende tongen van de leugens die we werden

Ik zat in de toren van Babel

En oordeelde over de wereld

Zei dat ik de taal sprak

Van heiligen en zondaars

Maar predikte dat de wereld plat was

En glipte tussen de kloven

In afgrijzen liep ik naar het einde van de wereld

Zag sommigen verscheurd door de honger

Anderen gebroken door staal

Maar met het bitterste fortuin

Vervloekte de heidenen en heiligen

Maar vond geen verlichting

We zaten in de toren van Babel

En vocht over de wereld

Ik heb de taal nooit gesproken

Van uw heiligen en zondaars

Van mannen noch van beesten

Wie zwierf over deze platte aarde

De tongen van leugenaars koken van vuur

Aan het einde van harde witte lijnen

We zetten de wereld op rechten

Toch werd ik wakker in dezelfde zwarte geest

Staat nog een keer

En we zaten in het oordeel in de toren van Babel