Sons of the Morrigan - Primordial

Shone the sunset red and solemn

Where we stood and observed

Down the corners of the column

Letter strokes of Ogham carved

'tis belike a burial pillar

Said he and those shallow lines

Hold some warriors name of valour

And will rightly show the signs

No one saw, how far I fell

And no one ever knew

That there was a heart of flesh

Deep within me As it was, bled of the twisted horn

And the howling of the dogs

Raise on old Heroes lament

While the weeping of women

Still vexes my heart

If this is my Journey End

Then cast me to the pyre

And if all that remains

Is a blackened heart

And the stench of death

Then know my spell is cast

And sing my song

With pride once more

Schitterde de zonsondergang rood en plechtig

Waar we stonden en observeerden

Onderaan de hoeken van de kolom

Letterstreken van Ogham gesneden

het is als een grafzuil

Zei hij en die ondiepe lijnen

Houd een krijgersnaam van moed vast

En zal terecht de tekenen tonen

Niemand zag hoe ver ik viel

En niemand heeft het ooit geweten

Dat er een hart van vlees was

Diep in mij, zoals het was, bloedde uit de gedraaide hoorn

En het gehuil van de honden

Opvoeden oude helden klagen

Terwijl het huilen van vrouwen

Nog steeds kwelt mijn hart

Als dit mijn reiseinde is

Werp me dan op de brandstapel

En als dat alles blijft

Is een zwart hart

En de stank van de dood

Weet dan dat mijn spreuk is uitgesproken

En zing mijn lied

Nog een keer met trots