Solitary Mourner - Primordial

And so the rain kept on falling

Still a solitary mourner stands

Beneath the sorrowed eaves

Among the rotting autumn leaves

And watches over you

All the flowers laid

Have long since bowed their heads

And all the wailing women

No longer cast their cries

And all who once wore black

Have returned to their lives

Yet the mourner has not

Forgotten

And will stand that way forever

If I am the mourner

Who shall know my name?

Who shall ever know my pain?

A solitary mourner stands

To watch over you…

En dus bleef de regen vallen

Nog steeds een eenzame rouwende staat

Onder de bedroefde dakranden

Tussen de rottende herfstbladeren

En waakt over je

Alle bloemen gelegd

Hebben hun hoofden allang gebogen

En alle jammerende vrouwen

Huilen niet meer

En iedereen die ooit zwart droeg

Zijn teruggekeerd naar hun leven

Toch heeft de rouwende niet

vergeten

En zal voor altijd zo blijven

Als ik de rouwende ben

Wie kent mijn naam?

Wie zal ooit mijn pijn kennen?

Een eenzame rouwende staat

Om over je te waken...