Children of the Harvest - Primordial

Seems we are to live our final days

Far from the dwellings of men

As flowing tides and shifting sands

Far from the bitter gaze of soul less man

In sorrow we fly from our loved ones

To die in the waters of the wild

My brethren can seek no shelter beneath these wings

Until dead men rise from their graves

How sad it is for me to see

My fathers fallen halls

Here once prideful men clashed as Gods

With veins aflame and hearts of thunder

Yet my fathers are long since dead and gone

And I with heart so heavy

And limbs so weary

It seems our sun is all but dimmed

And we your children have

Wandered for years

And felt the cruel blast of freezing winds

But the harshest blow of all to come…

To return at last to an empty home

«Adapted and altered from the Irish folklore tale

Of the Children of Lir, turned to swans and condemned

To roam for 300 years before returning home… to an empty

Home.

An interesting spine for an allegorical tale.

One of

Displacement, disenchantment and alienation… from this world

And its ways.

Longing for another Age…

Another time, another place…»

Het lijkt erop dat we onze laatste dagen zullen beleven

Ver van de woningen van mannen

Als stromende getijden en stuifzand

Ver van de bittere blik van de zielloze man

Met verdriet vliegen we weg van onze dierbaren

Om te sterven in de wateren van de wildernis

Mijn broeders kunnen geen beschutting zoeken onder deze vleugels

Tot dode mannen opstaan ​​uit hun graf

Hoe triest is het voor mij om te zien

Mijn vaders gevallen zalen

Hier botsten ooit trotse mannen als goden

Met aderen in vuur en vlam en harten van donder

Maar mijn vaders zijn allang dood en weg

En ik heb zo'n zwaar hart

En ledematen zo vermoeid

Het lijkt erop dat onze zon bijna gedimd is

En wij uw kinderen hebben

Dwaalde al jaren

En voelde de wrede explosie van ijskoude winden

Maar de zwaarste klap van allemaal die nog moet komen...

Om eindelijk terug te keren naar een leeg huis

«Aangepast en gewijzigd van het Ierse folklore-verhaal

Van de kinderen van Lir, zich tot zwanen gewend en veroordeeld

300 jaar rondzwerven voordat je naar huis terugkeert ... naar een lege

Thuis.

Een interessante ruggengraat voor een allegorisch verhaal.

Een van de

Verplaatsing, ontgoocheling en vervreemding... van deze wereld

En zijn manieren.

Verlangen naar een ander tijdperk...

Een andere tijd, een andere plaats...»