Épicurien - Primero

Fracassant l'écran, j'éteins le bruit agaçant du réveil

Au coin du lit l’excès d’absences me révèle

Un déviant manque de sérieux, je flâne

Et tant pis si cette bande de cadres belliqueux me blâme

J’m’en frotte les yeux

Ma jambe gauche rejoint le lineau

Tango jusqu'à l’entrée de la chambre

Nuit de 6 heures, j’en aurais peut être besoin de 10 autres

Viseur défectueux devant la lunette

Habitude peu respectueuse envers eux

Ca m’rappelle la fumette

Une collocation faite par la passion

Reste une bonne façon d’avancer

J’ai fui les rues du quartier qui m’a vu naître

Je pose mes mots sur la balance

Rythme cadencé quand l’osmose se place entre mes phrases

Et pousse mes carences vers la poubelle

Eh merde, les poubelles…

Les éboueurs me posent encore un lapin

Devant ce couplet, avec mes écouteurs, j'écrivais la fin

Je passe mes journées près de mes textes

Presque pas l’envie d’retourner mettre mes fesses

Devant les cours d’un boulet

Exister par mon écriture, mon essence

Je donne sens aux récits d’Epicure

Quand tous les jours j’augmente ma foulée

Que voulez vous…

Que voulez-vous, je crame allègrement mes cartes loin de l’ennui

Avant le coup de grâce, ces bêtes bourdes m’en écartent

Je vois des têtes bourrer l’encéphale des candides

Je m’enfuis du luxe car vivre sans m’est sans égal

Les trompettes de l’heure de pointe s’estompent

Et sur la Toison d’Or, le voile noir est déjà tombé

Longue et buissonnière fut l'école

Dès lors qu’un autre décor me fit prisonnier

De l’effort pour me combler

Orné par de drôles de fables, l'œsophage du premier promet l’or

Un lot d’espoir et une pincée de blues aux pages du cahier

Ma quête: le cromi et cette formidable femme

Désormais dormir sur mes deux oreilles sans m’casser la tête

J’ai peu d’oseille, la paye, j’en connais qui la traquent

Envers et contre tout

Le téléphone appelle et je m’en contre-fout

Mais j’garde l’appétit, mon équipe n’est pas prête de faner

De canner, y’a 2 années Pierrot l’avais dit

Donc une pour Max, Jeroen et Rom', François, Matthieu

Puis tous mes autres semblables, aucun adieu

Donc une pour Max, Jeroen et Rom', François, Matthieu

Puis tous mes autres semblables

Que voulez-vous, je crame allègrement mes cartes loin de l’ennui

Avant le coup de grâce, ces bêtes bourdes m’en écartent

Je vois des têtes bourrer l’encéphale des candides

Je m’enfuis du luxe car vivre sans m’est sans égal

Ik sla het scherm kapot en zet het irritante geluid van de wekker uit

Op de hoek van het bed onthult de overdaad aan afwezigheden mij

Een afwijkend persoon mist ernst, ik wandel

En jammer als dit stel oorlogszuchtige leidinggevenden mij de schuld geeft

Ik wrijf in mijn ogen

Mijn linkerbeen voegt zich bij de lijn

Tango naar de ingang van de slaapkamer

6 uur nacht, misschien heb ik er nog 10 nodig

Defecte zoeker voor richtkijker

Respectloze gewoonte jegens hen

Het doet me denken aan roken

Een collocatie gemaakt door passie

Nog steeds een goede weg vooruit

Ik ontvluchtte de straten van de wijk waar ik geboren ben

Ik zette mijn woorden op de weegschaal

Ritme wanneer osmose plaatsvindt tussen mijn zinnen

En duw mijn tekortkomingen naar de prullenbak

Oh shit, de vuilnisbakken...

Vuilnismannen houden me aan het raden

Voor dit couplet schreef ik met mijn koptelefoon het einde

Ik breng mijn dagen dicht bij mijn teksten door

Bijna geen zin om terug te gaan om mijn billen te zetten

Voor de loop van een kanonskogel

Bestaan ​​door mijn schrijven, mijn essentie

Ik begrijp de verhalen van Epicurus

Wanneer ik elke dag mijn pas verhoog

Wat wil je…

Wat wil je, ik verbrand vrolijk mijn kaarten weg van verveling

Voor de doodsteek houden deze stomme blunders me weg

Ik zie hoofden die openhartige hersenen vullen

Ik loop weg van luxe omdat leven zonder mij ongeëvenaard is

De spitstrompetten vervagen

En over het Gulden Vlies is de zwarte sluier al gevallen

Lang en spijbelen was school

Zodra een andere setting me gevangen nam

Poging om me te vullen

Versierd met grappige fabels, belooft de slokdarm van de eerste goud

Veel hoop en een snufje blues op de pagina's van het notitieboekje

Mijn zoektocht: de cromi en deze geweldige vrouw

Slaap voortaan op mijn twee oren zonder mijn hoofd te breken

Ik heb kleine zuring, het loon, ik ken sommigen die het volgen

Tegen alle verwachtingen in

De telefoontjes en het kan me niet schelen

Maar ik houd de eetlust, mijn team is niet klaar om te vervagen

Tegen Canner, 2 jaar geleden zei Pierrot het

Dus eentje voor Max, Jeroen en Rom', François, Matthieu

Dan al mijn andere kameraden, geen vaarwel

Dus eentje voor Max, Jeroen en Rom', François, Matthieu

Dan al mijn andere kameraden

Wat wil je, ik verbrand vrolijk mijn kaarten weg van verveling

Voor de doodsteek houden deze stomme blunders me weg

Ik zie hoofden die openhartige hersenen vullen

Ik loop weg van luxe omdat leven zonder mij ongeëvenaard is