Walk Into Nowhere - Poverty's No Crime

Some say they can light my way

Along the distance of the desert grey

Some say they can ease your pain

Some believe in they are safe and sound

Sunlight keeps me holding on

In compensation for the midnight days

No place I would rather be

Only one thing that is left to say

My hands are tied cause of the mortal life

Don’t close my eyes to see the other ones die

We tremble softly when the fortune smiles

We spin so many wheels to come alive

I fear the momentary walk into nowhere

Moments unreal through lenses of fear

Faces look scary when we turn off the lights

What makes us cling to a small grain of sand?

Why do we long for a life without end?

Moments — wasted away

All disappear in the dust of this place

What makes us cling to a small grain of sand?

I never wanted to feel it this way

See them crawling from here to there

On the surface of the world they share

Defending secrcets they can’t explain

All is still insecure!

My hands are tied cause of the mortal life

Don’t close my eyes to see the other ones die

We tremble softly when the fortune smiles

We spin so many wheels to come alive

I see them hopelessly fall into nowhere

Sommigen zeggen dat ze mijn weg kunnen verlichten

Langs de afstand van het woestijngrijs

Sommigen zeggen dat ze je pijn kunnen verlichten

Sommigen geloven dat ze veilig en wel zijn

Zonlicht houdt me vast

Ter compensatie van de middernachtdagen

Geen plaats waar ik liever zou zijn

Er is nog maar één ding te zeggen

Mijn handen zijn gebonden vanwege het sterfelijk leven

Sluit mijn ogen niet om de anderen te zien sterven

We trillen zachtjes als het fortuin lacht

We draaien zoveel wielen om tot leven te komen

Ik ben bang voor de kortstondige wandeling in het niets

Onwerkelijke momenten door lenzen van angst

Gezichten zien er eng uit als we het licht uitdoen

Wat maakt dat we ons vastklampen aan een kleine zandkorrel?

Waarom verlangen we naar een leven zonder einde?

Momenten — weggegooid

Ze verdwijnen allemaal in het stof van deze plek

Wat maakt dat we ons vastklampen aan een kleine zandkorrel?

Ik wilde het nooit zo voelen

Zie ze van hier naar daar kruipen

Op het oppervlak van de wereld delen ze

Geheimen verdedigen die ze niet kunnen verklaren

Alles is nog steeds onzeker!

Mijn handen zijn gebonden vanwege het sterfelijk leven

Sluit mijn ogen niet om de anderen te zien sterven

We trillen zachtjes als het fortuin lacht

We draaien zoveel wielen om tot leven te komen

Ik zie ze hopeloos in het niets vallen