The Senses Go Blind - Poverty's No Crime

Take the world — just pay the price

For all the things that we need to be someone

Strange we call it a paradise

We obey like soldiers in user-military

I believe in what I feel

It tastes like sugar but it’s poison

That is dazing our minds

So you think you are alone

And you need something that pretends

You are someone

Your gold is only painted glass

Your fortune is just another illusion

The secret is to have no choice

It’s no wonder that your senses go blind

The feelings unite — the senses go blind, so blind

Someday you’ll find it’s just waste

What they offered with a shine

Used but so amused, like a toy in their hands

You believe in what they say, «why should they lie?»

With naked fears if the feeling disappears

«I just want to satisfy my needs»

With hungry eyes and lack of restraint

Hopeless to refuse it’s much too late

The feelings unite — the senses go blind, so blind

Someday you’ll find it’s just plastic

But they made it shine

Used and so abused and as guilty as a child

No one should control the way we feel

You are buried in gold that’s gonna melt in your hands

«I don’t want my senses go blind, no they won’t …»

Neem de wereld — betaal gewoon de prijs

Voor alle dingen die we nodig hebben om iemand te zijn

Vreemd dat we het een paradijs noemen

We gehoorzamen als soldaten in het leger van gebruikers

Ik geloof in wat ik voel

Het smaakt naar suiker, maar het is vergif

Dat verbijstert onze geest

Dus je denkt dat je alleen bent

En je hebt iets nodig dat doet alsof

jij bent iemand

Je goud is alleen maar geverfd glas

Uw fortuin is slechts een andere illusie

Het geheim is om geen keuze te hebben

Het is geen wonder dat je zintuigen blind worden

De gevoelens verenigen zich — de zintuigen worden blind, dus blind

Op een dag zul je merken dat het gewoon verspilling is

Wat ze met glans boden

Gebruikt maar zo geamuseerd, als een speeltje in hun handen

Je gelooft in wat ze zeggen, "waarom zouden ze liegen?"

Met naakte angsten als het gevoel verdwijnt

«Ik wil gewoon aan mijn behoeften voldoen»

Met hongerige ogen en gebrek aan terughoudendheid

Hopeloos om te weigeren, het is veel te laat

De gevoelens verenigen zich — de zintuigen worden blind, dus blind

Op een dag zul je merken dat het gewoon plastic is

Maar ze hebben het laten schitteren

Gebruikt en zo misbruikt en zo schuldig als een kind

Niemand zou moeten bepalen hoe we ons voelen

Je bent begraven in goud dat in je handen zal smelten

"Ik wil niet dat mijn zintuigen blind worden, nee dat zullen ze niet..."