The Witch in the Wood - Postscript

Last night, I had a dream

Walked a road so dead and haunting

Such a melancholy scene

It was a dilapidated cabin

In the front was a broke down wagon

On a skeleton of a horse who had outran his course

And I try to peer inside

I see the flicker of fire, it’s shining brighter

Painting patterns, perfect silhouettes

And this next part, I will never forget

The front door starts to open and the air is feeling colder

As the Witch, she comes outside

She points into the threshold of the cabin

Says, «It's too cold out here, darling, come inside.»

She says «Come, come, baby, come.»

Come, come, baby, come

Come, come, baby, come

Feel the warmth of the fire."

The road that’s in front of me

Is darker than I can see

And I need a light to shine my way

But the fire’s warm and welcoming

Should I push on through the mud

Or should I take her hand and forever stay?

It was then I saw the moon

And she smiled down upon me and advised what I should do

She said, «Desire is a powerful thing

We all want a way out with no suffering

I know the fire’s call is warm

But if you push on, I know you can make it home.»

Look, I’m familiar with the darkness of that path

And I know that it’s ugly, it’s part of the journey

That we all can have

If you stay in this Witch’s shelter, it may not seem all that bad

But you’ll be doomed in the cabin forever

With a wagon, witch, and dead horse off a path you could have had

The road that’s in front of me

Is darker than I can see

And I need a light to shine my way

But the fire’s warm and welcoming

Should I push on through the mud

Or should I take her hand and forever stay?

Vannacht had ik een droom

Liep een weg zo dood en spookachtig

Wat een melancholische scène

Het was een vervallen hut

Voorin stond een kapotte wagen

Op een skelet van een paard dat zijn koers te snel had afgelegd

En ik probeer naar binnen te kijken

Ik zie het flikkeren van vuur, het schijnt helderder

Patronen schilderen, perfecte silhouetten

En dit volgende deel zal ik nooit vergeten

De voordeur gaat open en de lucht voelt kouder aan

Als de heks komt ze naar buiten

Ze wijst naar de drempel van de cabine

Zegt: "Het is hier te koud, schat, kom naar binnen."

Ze zegt: "Kom, kom, schat, kom."

Kom, kom, schat, kom

Kom, kom, schat, kom

Voel de warmte van het vuur."

De weg die voor me ligt

Is donkerder dan ik kan zien

En ik heb een licht nodig om op mijn manier te schijnen

Maar het vuur is warm en gastvrij

Moet ik door de modder duwen?

Of moet ik haar hand pakken en voor altijd blijven?

Toen zag ik de maan

En ze glimlachte naar me en adviseerde wat ik moest doen

Ze zei: "Verlangen is een krachtig iets"

We willen allemaal een uitweg zonder lijden

Ik weet dat de roep van het vuur warm is

Maar als je doorzet, weet ik dat je thuis kunt komen.»

Kijk, ik ken de duisternis van dat pad

En ik weet dat het lelijk is, het maakt deel uit van de reis

Dat kunnen we allemaal hebben

Als je in het asiel van deze heks blijft, lijkt het misschien niet zo erg

Maar je bent voor altijd gedoemd in de cabine

Met een wagen, heks en dood paard van een pad dat je had kunnen hebben

De weg die voor me ligt

Is donkerder dan ik kan zien

En ik heb een licht nodig om op mijn manier te schijnen

Maar het vuur is warm en gastvrij

Moet ik door de modder duwen?

Of moet ik haar hand pakken en voor altijd blijven?