Telling Tellers Tell Me - Portugal. The Man

Summer came and I lost my shoes

while them purple gold linens, pressed them down in the basement

and if don’t you know or see them clouds

Will step to the sky and wind… down

tell me what you know tell me what we get tell

me where we go then tell me when you come back around

Shelter never pays without months without

rain after winter leaves we’ll just do it again

Calm will find your soul

those tired lonely lips dragged him down to the train tracks

left them purple gold lids sittin down in the basement

and if we die here will we ever be back again?

Dawn was likely lined in the coming of men that shuffled slithered

legs till they found how to stand every time I grow I know I’ll never change

because the liver tree sways, but knows he’ll never find me

I know my problems and know where they lay

Dawn was likely lined in the coming of men

that shuffled slithered

legs till they found how to stand

my brothers busy laughing at the end of the

hall, said «That mans not

a doctor if he cures no cancer»

placed in the back where there are no dancers

crooked steps diamonds

and a bag housing answers

where I step to sky and wind… down

Calm will find your soul

those tired lonely lips dragged him down to the train tracks

and if we die here will we ever be back again?

Dawn was likely lined in the coming of men

that shuffled slithered legs till they found how to stand

De zomer kwam en ik verloor mijn schoenen

terwijl die paars gouden lakens ze in de kelder naar beneden drukten

en als je ze niet kent of ziet wolken

Zal naar de hemel stappen en winden... naar beneden

vertel me wat je weet vertel me wat we te horen krijgen

me waar we heen gaan vertel me dan wanneer je terugkomt

Shelter betaalt nooit zonder maanden zonder

regen na de winter, we doen het gewoon nog een keer

Rust zal je ziel vinden

die vermoeide eenzame lippen sleepten hem naar de treinrails

liet die paars gouden deksels in de kelder zitten

en als we hier sterven, zullen we dan ooit nog terugkomen?

Dawn was waarschijnlijk in lijn met de komst van mannen die schuifelden

benen totdat ze ontdekten hoe ze moesten staan, elke keer als ik groei, weet ik dat ik nooit zal veranderen

omdat de leverboom zwaait, maar weet dat hij me nooit zal vinden

Ik ken mijn problemen en weet waar ze liggen

Dawn stond waarschijnlijk in het teken van de komst van mannen

dat schuifelde

benen tot ze vonden hoe ze moesten staan

mijn broers druk aan het lachen aan het einde van de

hal, zei: "Dat is niet zo"

een arts als hij geen kanker geneest»

achterin geplaatst waar geen dansers zijn

kromme stappen diamanten

en een tas met antwoorden

waar ik naar de hemel stap en wind... naar beneden

Rust zal je ziel vinden

die vermoeide eenzame lippen sleepten hem naar de treinrails

en als we hier sterven, zullen we dan ooit nog terugkomen?

Dawn stond waarschijnlijk in het teken van de komst van mannen

die schuifelde met glibberige benen totdat ze vonden hoe ze moesten staan