Уходят навсегда - Poligon

Я никогда не был так одинок,

Чтоб захотеть хоть что-то исправить.

Чтоб захотеть вернутся назад

И по-другому всё в жизни расставить.

Я никогда не был так одинок,

Но тяжким грузом на сердце память:

Всем тем, кого я когда-то терял,

Мои мысли никогда не оставить…

Память сердца, эта память сердца вновь напомнит

Стёртые лица, забытые имена.

Память сердца, эта память сердца не забудет

Тех, кого не вернуть, тех, кто ушёл навсегда…

Навсегда!

II.

Снова их лица я вижу во сне,

Им улыбаюсь, но точно знаю:

Смерть вчера забрала их к себе…

Там тепло, это близко к раю.

Скажи, зачем, объясни, почему

Те, кто лучше, уходят так рано?

Они могли ещё столько успеть,

Но смерть всегда приходит незваной…

Ik ben nog nooit zo alleen geweest

Iets willen repareren.

Om terug te willen?

En regel alles in het leven op een andere manier.

Ik ben nog nooit zo alleen geweest

Maar een zware last op het hart is de herinnering:

Aan al diegenen die ik ooit verloor,

Mijn gedachten gaan nooit weg...

Herinnering aan het hart, deze herinnering aan het hart zal er weer aan herinneren

Gewiste gezichten, vergeten namen.

Geheugen van het hart, dit geheugen van het hart zal niet vergeten

Degenen die niet kunnen worden teruggebracht, degenen die voor altijd vertrokken...

Voor eeuwig en altijd!

II.

Opnieuw zie ik hun gezichten in een droom,

Ik lach naar ze, maar ik weet het zeker:

De dood nam ze gisteren tot zich...

Het is er warm, het is dicht bij de hemel.

Vertel me waarom, vertel me waarom

Degenen die beter zo vroeg vertrekken?

Ze zouden zoveel meer kunnen doen

Maar de dood komt altijd onuitgenodigd...