Такой же, как все - Poligon

Пройдёт пару лет в бесконечной спешке

И личность раздавит стекло и бетон.

В прах превратятся твои устремления,

Мысли и чувства забудешь, как сон.

Дни пролетают в сером бездумье.

Ты не живёшь — существуешь во тьме.

Только инстинкты: поесть и оттрахать,

Разум не нужен в этой жизни тебе.

Проще жить, вторя воплям масс,

Изливая потоки заученных фраз.

И, растворяясь в серой толпе,

Медленно стать таким же, как все!

II.

Ты стал никем, заперевшись в клетке,

На память оставив крик в пустоте.

Боль и предательство, ложь, унижение —

— Лишь эти чувства знакомы тебе.

Прошло пару лет в бесконечной спешке

И личность сломили стекло и бетон.

В прах превратились твои устремления

Мысли и чувства забыты, как сон.

Забудь!

Прощай!

Словно слепой, блуждай в темноте.

Разбил!

Распял!

Ты теперь будешь такой же, как все!

Een paar jaar gaan voorbij in een eindeloze haast

En persoonlijkheid zal glas en beton verpletteren.

Je ambities zullen in stof veranderen,

Je zult gedachten en gevoelens vergeten als een droom.

Dagen vliegen voorbij in grijze onnadenkendheid.

Je leeft niet - je bestaat in duisternis.

Alleen instincten: eten en neuken,

Je hebt geen intelligentie nodig in dit leven.

Het is gemakkelijker om te leven, in navolging van de kreten van de massa,

Stromen van uit het hoofd geleerde zinnen gieten.

En, oplossend in de grijze massa,

Word langzaam zoals iedereen!

II.

Je werd een niemand, opgesloten in een kooi,

Een schreeuw in de leegte achterlatend als herinnering.

Pijn en verraad, leugens, vernedering -

'Alleen deze gevoelens komen je bekend voor.

Een paar jaar gingen voorbij in een eindeloze haast

En de persoonlijkheid werd gebroken door glas en beton.

Je ambities zijn tot stof vergaan

Gedachten en gevoelens worden als een droom vergeten.

Vergeten!

Tot ziens!

Dwaal als een blinde door het donker.

Verpletterd!

gekruisigd!

Je zult nu hetzelfde zijn als alle anderen!