Moorsong - Põhjast

Entrapped, in freezing mire here I’ve stood

Surrounded by dwarf birches, hoary reeds…

Now, facing down the pale and gibbous Moon

I’m sinking, stiff with cold and in too deep

Cruel frost splits tree-trunks

Wolven howls are carried by cold air from far away

The wind — it softly whispers while it prowls

The gurgling mire swallows me this day

Ice lays a cover onto my damp grave

The snow will form a proper burial mound

I only leave behind this sombre lay

That moorlands sing from deep beneath the ground

Gevangen, in ijskoud slijk hier heb ik gestaan

Omgeven door dwergberken, grijs riet…

Nu, naar beneden gericht op de bleke en maanloze maan

Ik zak weg, stijf van de kou en te diep

Wrede vorst splijt boomstammen

Wolvengehuil wordt gedragen door koude lucht van ver weg

De wind — hij fluistert zachtjes terwijl hij sluipt

Het gorgelende slijk slokt me op deze dag

IJs legt een dekmantel op mijn vochtige graf

De sneeuw zal een echte grafheuvel vormen

Ik laat alleen deze sombere lay-out achter

Dat heidevelden zingen van diep onder de grond