Tápem - Plexo

Píšem to kilometre od domova

S kameňom na srdci

Jak skala dva aj pol tonová

Zahodím sentiment

Keď nechcem aby bol to román

Som v tomto ako Momo

Nenechám sa okoňovať

A mama by aj chcela

Nech sa už usadím

Ja sedím na balkóne

Pozerám jak stúpa dym

Rozmýšľam, že či sa tam

Postavím a upažím

A krokom do prázdna si

Zatvorím tie ústa «bim»

Tápem, tápem

A zopár rokov v piči

Ego moje vráť sa na zem

Tápem, tápem

Prepáč, že nemám city

Ja sa občas sám nechápem

Možno sa pýtaš, prečo

Som to takto zahodil?

Možno som jebnutý

A možno sa tak narodil

A možno plačeš a

Pozeráš stále na mobil

A modlíš sa aby konečne

Zasvietil a zazvonil

Som ako chladný nemec

Skurvene chladný sebec

Čo sa asi tak už nikdy

Nezaľúbi vďaka tebe

No mám to zaslúžene

Veď mám tú skalu v mene

Nechutne tvrdý Peter

Čo mohol byť aj snúbenec !

Tápem, tápem

A zopár rokov v piči

Ego moje vráť sa na zem

Tápem, tápem

Prepáč, že nemám city

Ja sa občas sám nechápem

Tieto riadky píšem

V prázdnom byte

Mám v hlave otázky

Čo neboli na maturite

Koľko tých fejkerov tam čakalo

Kým na to príde

Aj tak sa obávam, že či

Ma vôbec zastúpite

Ja som si vždycky veril

Ty si mi neverila

No kurva prečo taká

Neistota v tebe žila

Si krásna žena

A toto si chcela počuť vkuse

No škoda, že to vravím teraz

Keď je po funuse

Tápem, tápem

A zopár rokov v piči

Ego moje vráť sa na zem

Tápem, tápem

Prepáč, že nemám city

Ja sa občas sám nechápem

Je to klišé

Že nám nepomohla láva

Úprimne dúfam, že sa ti

Už lepšie spáva

Není to bohviečo

Keď jeden sa zabáva

A druhý ho čaká doma

Kedy ku brehom dopláva

Ja som si dobrovoľne

Vybral tento život

Aj keď som chvíľu dúfal

Že to neskončilo

Len som sa musel z toho

Vypísať a vyrapovať

No tebe nemusím už

Asi toto vysvetľovať

Tápem, tápem

A zopár rokov v piči

Ego moje vráť sa na zem

Tápem, tápem

Prepáč, že nemám city

Ja sa občas sám nechápem

Ik schrijf dit mijlenver van huis

Met een steen op mijn hart

Beide een steen van twee en een halve ton

Ik zal het sentiment laten vallen

Terwijl ik niet wil dat het een roman wordt

Ik ben hierin net Momo

Ik laat me niet voor de gek houden

En mama zou dat ook graag willen

Laat me tot rust komen

Ik zit op het balkon

Ik zie de rook opstijgen

Ik vraag me af of daar

Ik ga bouwen en hangen

En je stapt de leegte in

Ik zal die mond sluiten «bim»

Ik tast, ik tast

En een paar jaar in het poesje

Mijn ego komt terug op aarde

Ik tast, ik tast

Het spijt me dat ik geen gevoelens heb

Ik begrijp mezelf soms niet

Je vraagt ​​je misschien af ​​waarom

Heb ik het zo weggegooid?

Misschien ben ik genaaid

En misschien is hij zo geboren

En misschien huil je en

Je blijft naar je mobiel kijken

En dat bid je uiteindelijk

Het flitste en ging over

Ik ben net een koude Duitser

Verdomd koud egoïstisch

Wat waarschijnlijk nooit meer zal gebeuren

Hij zal niet verliefd worden vanwege jou

Nou, ik verdien het

Ik heb tenslotte de steen op mijn naam staan

Walgelijk hard Peter

Wat had een verloofde kunnen zijn!

Ik tast, ik tast

En een paar jaar in het poesje

Mijn ego komt terug op aarde

Ik tast, ik tast

Het spijt me dat ik geen gevoelens heb

Ik begrijp mezelf soms niet

Ik schrijf deze regels

In een leegstaand appartement

Ik heb vragen in mijn hoofd

Die niet bij het afstuderen waren

Hoeveel fakers stonden daar te wachten

Totdat hij het doorheeft

Toch ben ik daar bang voor

Kun je me überhaupt vertegenwoordigen?

Ik heb altijd in mezelf geloofd

Je geloofde me niet

Nou, waarom in godsnaam zo

Er leefde onzekerheid in je

Je bent een mooie vrouw

En dit is wat ze wilde horen

Wel jammer dat ik het nu zeg

Als het over funus is

Ik tast, ik tast

En een paar jaar in het poesje

Mijn ego komt terug op aarde

Ik tast, ik tast

Het spijt me dat ik geen gevoelens heb

Ik begrijp mezelf soms niet

Het is een cliché

Dat de lava ons niet heeft geholpen

Ik hoop van harte dat je

Hij slaapt nu beter

Het is geen godsding

Wanneer men plezier heeft

En de tweede wacht thuis op hem

Wanneer zwemt hij naar de kust?

Ik deed het vrijwillig

Hij koos voor dit leven

Al hoopte ik er al een tijdje op

Dat het niet voorbij is

Ik moest er gewoon overheen komen

Schrijf en rap

Nou, ik heb je niet meer nodig

Waarschijnlijk om dit uit te leggen

Ik tast, ik tast

En een paar jaar in het poesje

Mijn ego komt terug op aarde

Ik tast, ik tast

Het spijt me dat ik geen gevoelens heb

Ik begrijp mezelf soms niet