The Sacrifist, Pt. 1 (Through Dirge and Death) - Planks

All these open wounds filled with questions left unanswered

You never knew me and you never will!

How could I ever tell you?

There is a reason why all things must come to an end,

why souls return to gold.

You never knew me and you never will!

The blood in your mouth was always the truth.

How could I ever tell you?

In love as we’re falling down I kept the skin that you live in.

Pleased and thankful — empty and hollow.

I gave you hope so I could lose mine.

Al deze open wonden vol onbeantwoorde vragen

Je hebt me nooit gekend en dat zal je ook nooit doen!

Hoe kan ik het je ooit vertellen?

Er is een reden waarom aan alle dingen een einde moet komen,

waarom zielen terugkeren naar goud.

Je hebt me nooit gekend en dat zal je ook nooit doen!

Het bloed in je mond was altijd de waarheid.

Hoe kan ik het je ooit vertellen?

Verliefd terwijl we naar beneden vallen, heb ik de huid waarin je leeft bewaard.

Blij en dankbaar - leeg en hol.

Ik gaf je hoop, zodat ik de mijne zou kunnen verliezen.