Sadness in Our Ignorance - Planks

Your face, so covetous, cuts my lungs

to destroy hollow-voiced compassion.

Your words, are the noose around my neck.

I wish you would, what you won’t do.

In my holiest temple with eyes elusively moving

you elevate my heart with glare.

This beckon in banality conveys

you don’t want me, but I need you.

Je gezicht, zo hebzuchtig, snijdt in mijn longen

om holle stem te vernietigen.

Jouw woorden zijn de strop om mijn nek.

Ik zou willen dat je dat deed, wat je niet doet.

In mijn heiligste tempel met ogen die ongrijpbaar bewegen

je verheft mijn hart met schittering.

Dit wenken in banaliteit brengt over:

je wilt me ​​niet, maar ik heb je nodig.