All And Everyone - PJ Harvey

Death was everywhere,

in the air

and in the sounds

coming off the mounds

of Bolton’s Ridge.

Death’s anchorage.

When you rolled a smoke

or told a joke,

it was in the laughter

and drinking water

it approached the beach

as strings of cutters,

dropped into the sea and lay around us.

Death was in the ancient fortress,

shelled by a million bullets

from gunners, waiting in the copses

with hearts that threatened to pop their boxes,

as we advanced into the sun

death was all and everyone.

Death hung in the smoke and clung

to 400 acres of useless beachfront.

A bank of red earth, dripping down death

now, and now, and now

in the air

and in the sounds

coming off the mounds

of Bolton’s Ridge.

Death’s anchorage.

Death was in the staring sun,

fixing its eyes on everyone.

It rattled the bones of the Light Horsemen

still lying out there in the open

as we, advancing in the sun

sing «Death to all and everyone».

De dood was overal,

in de lucht

en in de geluiden

van de heuvels komen

van Bolton's Ridge.

De ankerplaats van de dood.

Toen je rookte

of een grap vertelde,

het was in de lach

en drinkwater

het naderde het strand

als snaren van messen,

viel in de zee en lag om ons heen.

De dood was in het oude fort,

beschoten door een miljoen kogels

van kanonniers, wachtend in de bosjes

met harten die dreigden hun dozen te laten knappen,

terwijl we de zon in gingen

de dood was alles en iedereen.

De dood hing in de rook en klampte zich vast

tot 400 hectare nutteloos strand.

Een bank van rode aarde, druipend van de dood

nu, en nu, en nu

in de lucht

en in de geluiden

van de heuvels komen

van Bolton's Ridge.

De ankerplaats van de dood.

De dood was in de starende zon,

zijn ogen op iedereen gericht.

Het rammelde de botten van de Lichte Ruiters

ligt nog steeds in de open lucht

zoals wij, oprukkend in de zon

zing «Dood aan alles en iedereen».