The Slightest of Threads - Piano Magic

She slips out of bed

In the fold of the night

And the temperature drops

With the cry of a fox

It’s the exit of a thief

It’s the falling of a leaf

The dust is disturbed

And her shadow is stirred

She looks back at the lover

But he dreams of another

The violence of his breath

Betrays his gentleness

And their minds have never met

It’s always been just sex:

The finest of chains

The slightest of threads

She navigates the stairs

In the absence of the light

A ghost that’s self-possessed

A soul not laid to rest

And the painting in the hall

Well, it seems to say it all:

Still life, abstract

Worthless, glass cracked

And here, in the fold of the night, she cries

Cos the trains have all left and the ships have passed by

And the seasons, too many, have blurred into one

They seem to have stopped before they’ve begun

Ze glijdt uit bed

In de plooi van de nacht

En de temperatuur daalt

Met de kreet van een vos

Het is de uitgang van een dief

Het is het vallen van een blad

Het stof is verstoord

En haar schaduw wordt geroerd

Ze kijkt terug naar de minnaar

Maar hij droomt van een ander

Het geweld van zijn adem

Verraadt zijn zachtheid

En hun geesten hebben elkaar nooit ontmoet

Het is altijd alleen maar seks geweest:

De beste kettingen

De minste draadjes

Ze navigeert de trap

Bij afwezigheid van het licht

Een geest die zichzelf bezit

Een ziel die niet te rusten is gelegd

En het schilderij in de hal

Nou, het lijkt alles te zeggen:

Stilleven, abstract

Waardeloos, glas gebarsten

En hier, in de plooi van de nacht, huilt ze

Want de treinen zijn allemaal vertrokken en de schepen zijn voorbij

En de seizoenen, te veel, zijn in één vervaagd

Ze lijken te zijn gestopt voordat ze zijn begonnen