Seven - Phinehas

I awoke in silence to broken glass

Blood stains the floor where I lay in separate halves

Trapped inside my mind my head welcomed the ground

Cursing in vain but my words offer no sound

I am lost in the spiral

My shame is stronger than desire for survival

An angel pushed me when I was pulling away

Despite my best attempts she decided to stay

Trapped in the cracks of an empty shell

On borrowed time that was spent in hell

The sum of all my fears strung out over seven long, long years

Drugs traverse my veins and leave me clutching the numb

My voice flies away further from my useless tongue

I sit quiet and still and hear worms eating the church

Maybe I believe them but I’m drunk from drinking my words

I am lost in the spiral

My shame is stronger than desire for survival

An angel pushed me when I was pulling away

Despite my best attempts she decided to stay

Trapped in the cracks of an empty shell

On borrowed time that was spent in hell

The sum of all my fears strung out over seven long, long years

Speak the words tonight, span the void inside

Let loose the words you’re free, come back, come back to me

Speak the words tonight, span the void inside

Let loose the words you’re free, come back, come back to me

Seven years without a voice seven months away from my side

Seven spirals into the void but it ends now, it ends tonight

I won’t drag you down anymore

I am more than dead weight floating adrift

But I could never feel it brush my lips

You ask me to span the void inside

But I believe my borrowed time’s run dry

I won’t drag your down anymore

Speak!

I wear my past as the scars on my feet

Seven years without a voice seven months away from my side

Seven spirals into the void but it ends now, it ends tonight

Seven years without a voice seven months away from my side

Seven spirals into the void but it ends now, it ends tonight

Ik werd in stilte wakker van gebroken glas

Bloed bevlekt de vloer waar ik in aparte helften lag

Gevangen in mijn geest verwelkomde mijn hoofd de grond

Tevergeefs vloeken, maar mijn woorden bieden geen geluid

Ik ben verdwaald in de spiraal

Mijn schaamte is sterker dan het verlangen om te overleven

Een engel duwde me toen ik wegtrok

Ondanks mijn beste pogingen besloot ze te blijven

Gevangen in de kieren van een lege huls

Op geleende tijd die in de hel werd doorgebracht

De som van al mijn angsten gespreid over zeven lange, lange jaren

Drugs stromen door mijn aderen en laten me de verdoving vastklampen

Mijn stem vliegt verder weg van mijn nutteloze tong

Ik zit stil en stil en hoor wormen die de kerk opeten

Misschien geloof ik ze, maar ik ben dronken van het opdrinken van mijn woorden

Ik ben verdwaald in de spiraal

Mijn schaamte is sterker dan het verlangen om te overleven

Een engel duwde me toen ik wegtrok

Ondanks mijn beste pogingen besloot ze te blijven

Gevangen in de kieren van een lege huls

Op geleende tijd die in de hel werd doorgebracht

De som van al mijn angsten gespreid over zeven lange, lange jaren

Spreek de woorden vanavond, overspan de leegte van binnen

Laat de woorden los je bent vrij, kom terug, kom terug naar mij

Spreek de woorden vanavond, overspan de leegte van binnen

Laat de woorden los je bent vrij, kom terug, kom terug naar mij

Zeven jaar zonder stem zeven maanden verwijderd van mijn kant

Zeven spiralen in de leegte, maar het eindigt nu, het eindigt vanavond

Ik zal je niet meer naar beneden slepen

Ik ben meer dan dood gewicht op drift

Maar ik kon nooit voelen dat het mijn lippen streelde

Je vraagt ​​me om de leegte van binnen te overbruggen

Maar ik geloof dat mijn geleende tijd op is

Ik zal je niet meer naar beneden slepen

Spreken!

Ik draag mijn verleden als de littekens op mijn voeten

Zeven jaar zonder stem zeven maanden verwijderd van mijn kant

Zeven spiralen in de leegte, maar het eindigt nu, het eindigt vanavond

Zeven jaar zonder stem zeven maanden verwijderd van mijn kant

Zeven spiralen in de leegte, maar het eindigt nu, het eindigt vanavond