A Pattern in Pain - Phinehas

As I charge the bloody fields waiting for your hands to pierce the depths

The world is stirring yet you keep silent to me

This battle shakes the ground, but your voice could split the earth

The world is stirring yet you keep silent to me

Eternity will never be long enough with you

When every step I take feels so worn

If heralds of glory sing the minute life begins to fade

Then death is just a bridge between us

See the enemy line the hills so hide my fears from me

The world is stirring yet you keep silent to me

Like a burning wound it kills me that I haven’t heard you in years

The world is stirring yet you keep silent

Eternity will never be long enough with you

When every step I take feels so worn

If heralds of glory sing the minute life begins to fade

Then death is just a bridge between

(Epic Solo)

All I am is a scar-laden body from those years you were gone

Now You appear to me

Faced with suffering death You restore this porous heart that bleeds every time

it beats

Your suture lives in me

There must be something You wished me to see, a pattern in this pain

I see a pattern, I see You in this pain

I’ve waited for years for what a brush with death has shown me

I will trust in Your grace that speaks of the end

As my life begins to fade I know Your blood was the bridge, the bridge between

us

Your blood was the bridge between us

Terwijl ik de bloedige velden laad, wachtend op jouw handen om de diepte te doorboren

De wereld beweegt, maar je zwijgt tegen me

Deze strijd doet de grond schudden, maar je stem zou de aarde kunnen splijten

De wereld beweegt, maar je zwijgt tegen me

De eeuwigheid zal bij jou nooit lang genoeg zijn

Wanneer elke stap die ik zet zo versleten aanvoelt

Als herauten van glorie zingen, begint het leven te vervagen

Dan is de dood slechts een brug tussen ons

Zie de vijandelijke linies, de heuvels, dus verberg mijn angsten voor mij

De wereld beweegt, maar je zwijgt tegen me

Als een brandwond doodt het me dat ik je in jaren niet heb gehoord

De wereld beweegt, maar jij zwijgt

De eeuwigheid zal bij jou nooit lang genoeg zijn

Wanneer elke stap die ik zet zo versleten aanvoelt

Als herauten van glorie zingen, begint het leven te vervagen

Dan is de dood slechts een brug tussen

(epische solo)

Alles wat ik ben is een met littekens beladen lichaam uit die jaren dat je weg was

Nu verschijnt U aan mij

Geconfronteerd met het lijden van de dood herstel je dit poreuze hart dat elke keer bloedt

het verslaat

Je hechtdraad leeft in mij

Er moet iets zijn waarvan je wilde dat ik het zag, een patroon in deze pijn

Ik zie een patroon, ik zie je met deze pijn

Ik heb jaren gewacht op wat een penseel met de dood me heeft laten zien

Ik zal vertrouwen op Uw genade die spreekt van het einde

Terwijl mijn leven begint te vervagen, weet ik dat Uw bloed de brug was, de brug tussen

ons

Jouw bloed was de brug tussen ons