There Goes My Love, There Goes My Live - Petula Clark

How could you forget the taste of love

When I can still remember?

All the words we said are wasted

Now, it’s just a dying ember

Every thought we shared together

Disappeared without a warning

As the book is closed forever

So the truth is slowly dawning

There goes my love

There goes my life

In your arms, such sweet seclusion

Only fate knew it was leading

To a heart full of confusion

Was it just a false illusion?

Maybe even you believed it

Victim of my own creation

There you were and I conceived it

So much for imagination

There goes my love

There goes my life

Echoes of your voice surround me

Sympathetic smile’s still taunting

Memories of you around me

Shadows of the parsed light haunting

Guilty of complete devotion

Sentenced to a life of longing

Prisoner of my own emotion

Wanting you but not belonging

There goes my love

There goes my life

Hoe kun je de smaak van liefde vergeten

Wanneer kan ik het me nog herinneren?

Alle woorden die we zeiden zijn verspild

Nu is het gewoon een stervende sintel

Elke gedachte die we samen deelden

Verdwenen zonder waarschuwing

Omdat het boek voor altijd is gesloten

Dus de waarheid begint langzaam te dagen

Daar gaat mijn liefde

Daar gaat mijn leven

In je armen, zo'n zoete afzondering

Alleen het lot wist dat het leidend was

Tot een hart vol verwarring

Was het slechts een valse illusie?

Misschien geloofde zelfs jij het

Slachtoffer van mijn eigen creatie

Daar was je en ik heb het bedacht

Tot zover de verbeelding

Daar gaat mijn liefde

Daar gaat mijn leven

Echo's van je stem omringen me

Sympathieke glimlach blijft treiteren

Herinneringen aan jou om me heen

Schaduwen van het ontlede licht spoken rond

Schuldig aan volledige toewijding

Veroordeeld tot een leven van verlangen

Gevangene van mijn eigen emotie

Ik wil je maar hoort er niet bij

Daar gaat mijn liefde

Daar gaat mijn leven