The Family And The Fishing Net - Peter Gabriel

Suffocated by mirrors, stained by dreams

Her honey belly pulls the seams

Curves are still upon the hinge

Pale zeros tinge the tiger skin

Moist as grass, ripe and heavy as the night

The sponge is full, well out of sight

All around the conversations

Icing on the warm flesh cake

Light creeps through her secret tunnels

Sucked into the open spaces

Burning out in sudden flashes

Draining blood from well-fed faces

Desires form in subtle whispers

Flex the muscles in denial

Up and down its pristine cage

So the music, so the trial

Vows of sacrifice, headless chickens

Dance in circles, they the blessed

Man and wife, undressed by all

Their grafted trunks in heat possessed

Even as the soft skins tingle

They mingle with the homeless mother

Who loves the day but lives another

That once was hers

The worried father, long lost lover

Brushes ashes with his broom

Rehearses jokes to fly and hover

Bursting over the bride and groom

And the talk goes on

Memories crash on tireless waves

The lifeguards whom the winter saves

Silence falls the guillotine

All the doors are shut

Nervous hands grip tight the knife

In the darkness, till the cake is cut

Passed around, in little pieces

The body and the flesh

The family and the fishing-net

And another in the mesh

The body and the flesh

Verstikt door spiegels, bevlekt door dromen

Haar honingbuik trekt aan de naden

De bochten zitten nog steeds op het scharnier

Bleke nullen kleuren de tijgerhuid

Vochtig als gras, rijp en zwaar als de nacht

De spons is vol, goed uit het zicht

Rondom de gesprekken

Kers op de warme vleescake

Licht kruipt door haar geheime tunnels

Gezogen in de open ruimtes

Burn-out in plotselinge flitsen

Bloed wegvloeien uit goed gevoede gezichten

Verlangens vormen zich in subtiele fluisteringen

Buig de spieren in ontkenning

Op en neer zijn ongerepte kooi

Dus de muziek, dus de proefperiode

Offergeloften, kippen zonder kop

Dans in cirkels, zij de gezegenden

Man en vrouw, uitgekleed door iedereen

Hun geënte stammen in hitte bezeten

Zelfs als de zachte huid tintelt

Ze mengen zich met de dakloze moeder

Wie houdt van de dag maar leeft een ander

Dat was ooit van haar

De bezorgde vader, lang verloren geliefde

Borstelt as met zijn bezem

Repeteert grappen om te vliegen en te zweven

Uitbarstend over de bruid en bruidegom

En het gesprek gaat verder

Herinneringen crashen op onvermoeibare golven

De strandwachten die de winter redt

Stilte valt op de guillotine

Alle deuren zijn gesloten

Nerveuze handen grijpen het mes stevig vast

In het donker, tot de taart is aangesneden

Doorgegeven, in kleine stukjes

Het lichaam en het vlees

De familie en het visnet

En nog een in de mesh

Het lichaam en het vlees