Roman Skies - Peter Cincotti

The wind is blowing through the cypress trees,

Like a whispered prayer.

I love the way the ancient breeze,

Messes up your hair.

I forget everything I did wrong,

Ever word that I didn’t say,

Every feeling I put a lid on,

Every time you walked away.

And now my life is a kind of prison,

Full of bars that can’t break through,

And the only time I’m living,

Is when I’m here with you.

Under Roman skies I’m free.

Under Roman skies I shed all my skin.

Under Roman skies I’m me,

The person who I could have been.

Under Roman skies…

Under Roman skies…

You never feel that rush of blood,

When he grabs your hand.

You wish he’d make you tremble but,

You know he can’t.

He was right for you in theory,

Steady as a pulse.

You thought that you were thinking clearly, and being an adult.

…But when you’re living life on paper, it’s always going to rip,

And now you love it when I make you

Bite your lip.

Under Roman skies you’re free.

Under Roman skies you shed all your skin.

Under Roman skies you see

The person who you could’ve been.

You see…

Oh, Under Roman Skies we’re free.

But since Roman Skies can’t change what has been,

Keep those angel eyes on me,

And show me how a saint can sin,

Under Roman skies.

Under Roman skies.

Under Roman skies!

Under Roman skies, we’re free.

Under Roman skies.

Under Roman skies!

Under Roman skies!

Roman skies.

De wind waait door de cipressen,

Als een gefluisterd gebed.

Ik hou van de manier waarop de oude bries,

Brengt je haar in de war.

Ik vergeet alles wat ik verkeerd heb gedaan,

Ooit een woord dat ik niet zei,

Elk gevoel waar ik een deksel op leg,

Elke keer dat je wegliep.

En nu is mijn leven een soort gevangenis,

Vol met tralies die niet kunnen doorbreken,

En de enige keer dat ik leef,

Is wanneer ik hier bij jou ben.

Onder de Romeinse hemel ben ik vrij.

Onder de Romeinse hemel werp ik al mijn huid af.

Onder de Romeinse luchten ben ik mezelf,

De persoon die ik had kunnen zijn.

Onder de Romeinse hemel...

Onder de Romeinse hemel...

Je voelt nooit die stroom van bloed,

Als hij je hand grijpt.

Je zou willen dat hij je zou doen beven, maar,

Je weet dat hij dat niet kan.

Hij had in theorie gelijk voor je,

Stabiel als een puls.

Je dacht dat je helder dacht en volwassen was.

...Maar als je het leven op papier leeft, gaat het altijd scheuren,

En nu vind je het geweldig als ik je maak

Bijt op je lip.

Onder de Romeinse hemel ben je vrij.

Onder de Romeinse luchten ruik je al je huid af.

Onder Romeinse luchten zie je

De persoon die je had kunnen zijn.

Zie je…

Oh, Under Roman Skies zijn we vrij.

Maar aangezien Roman Skies niets kan veranderen aan wat is geweest,

Houd die engelenogen op mij gericht,

En laat me zien hoe een heilige kan zondigen,

Onder de Romeinse hemel.

Onder de Romeinse hemel.

Onder Romeinse luchten!

Onder de Romeinse hemel zijn we vrij.

Onder de Romeinse hemel.

Onder Romeinse luchten!

Onder Romeinse luchten!

Romeinse luchten.