I Can Tell A Lie - Peter Allen

I’ve told so many stories that my mind pretends

Falsehoods are my brothers

They’re my good friends

And big sad tears

They’re my next of kin

But anytime you want me to

I can be genuine

Just sit me in front of an unbroken spinet

On a ladder back-chair with my face to the sun

I’ll make you heartbreaking rhymes

I’ll give you pleasure sometimes

And I can tell a lie

But I just can’t sing one

I was born in a house where the windows were wide

And the lovin' indoors it matched the livin' outside

Our mornings they were early they were noisy and fine

Would you like to believe a song of mine?

Then all you’ve got to do is just

Just sit me in front of an unbroken spinet

On a ladder back-chair with my face to the sun

I’ll make you heartbreaking rhymes

I’ll give you pleasure sometimes

And I can tell a lie

But I just can’t sing one

There’s a woman in my feather-bed

She’s wearin' honeysuckle perfume

And ribbons of red

She’s lets her hair hang

Her eyes are cornflower blue

And if you don’t think this story rings true

Just sit me in front of an unbroken spinet

On a ladder back-chair with my face to the sun

I’ll make you heartbreaking rhymes

I’ll give you pleasure sometimes

And I can tell a lie

But I just can’t sing one

Ik heb zoveel verhalen verteld dat mijn geest doet alsof

Onwaarheden zijn mijn broeders

Het zijn mijn goede vrienden

En dikke droevige tranen

Ze zijn mijn naaste verwanten

Maar wanneer je maar wilt

Ik kan oprecht zijn

Zet me gewoon voor een ongebroken spinet

Op een ladderstoel met mijn gezicht naar de zon gericht

Ik zal je hartverscheurende rijmpjes maken

Ik zal je soms een plezier doen

En ik kan liegen

Maar ik kan er gewoon geen zingen

Ik ben geboren in een huis met brede ramen

En de liefde binnenshuis paste bij het leven buiten

Onze ochtenden waren ze vroeg, ze waren luidruchtig en prima

Wil je een lied van mij geloven?

Dan hoef je alleen maar te doen

Zet me gewoon voor een ongebroken spinet

Op een ladderstoel met mijn gezicht naar de zon gericht

Ik zal je hartverscheurende rijmpjes maken

Ik zal je soms een plezier doen

En ik kan liegen

Maar ik kan er gewoon geen zingen

Er ligt een vrouw in mijn veren bed

Ze draagt ​​kamperfoelieparfum

En linten van rood

Ze laat haar haar hangen

Haar ogen zijn korenbloemblauw

En als je denkt dat dit verhaal niet klopt

Zet me gewoon voor een ongebroken spinet

Op een ladderstoel met mijn gezicht naar de zon gericht

Ik zal je hartverscheurende rijmpjes maken

Ik zal je soms plezier doen

En ik kan liegen

Maar ik kan er gewoon geen zingen