Tears - Perzonal War

The dawn of all is the birth of our lives

We struggle to fill our lungs with air that we are breathing

Searching for ways, time goes by and our quest begins

Still don’t know who we are… after all

Calling to mind all the years that passed by

All of our kind have to tell their own story

Hiding behind what we want to be — still believe

In what we want to be — ourselves — see ourselves

In a run steady stressed for the top so we can be blessed

Trying to reach the stars that seem to be fading

The nearer we get the more the distance is growing

And from my core deep in some painful anger is roaring

Hold back my tears, may be the wrong way I know

Why should I keep them back

Isn’t weakness a strong part of me

Let out my tears to give that world what I need to live

What I need to live… to cry out what I really am

Physical age means not growing in mind

The marks and scars on my skin, they will guide me

But what lays in me?

Maybe I don’t know it myself

Unspoken and not solved

Experienced but not involved

De dageraad van alles is de geboorte van ons leven

We worstelen om onze longen te vullen met lucht die we inademen

Zoekend naar manieren, de tijd verstrijkt en onze zoektocht begint

Weet nog steeds niet wie we zijn… tenslotte

Herinnerend aan alle jaren die voorbijgingen

Al onze soorten moeten hun eigen verhaal vertellen

Verscholen achter wat we willen zijn - nog steeds geloven

In wat we willen zijn - onszelf - zien we onszelf

In een run, gestrest voor de top, zodat we gezegend kunnen zijn

Proberen de sterren te bereiken die lijken te vervagen

Hoe dichterbij we komen, hoe groter de afstand wordt

En vanuit mijn kern buldert er diep in een pijnlijke woede

Houd mijn tranen in, misschien is het de verkeerde manier die ik ken

Waarom zou ik ze achterhouden?

Is zwakte niet een sterk deel van mij?

Laat mijn tranen uit om die wereld te geven wat ik nodig heb om te leven

Wat ik nodig heb om te leven... om uit te roepen wat ik werkelijk ben

Fysieke leeftijd betekent niet groeien in gedachten

De vlekken en littekens op mijn huid, ze zullen me leiden

Maar wat zit er in mij?

Misschien weet ik het zelf niet

Onuitgesproken en niet opgelost

Ervaren maar niet betrokken