Spleen - Penelope

Quand le ciel lourd pse comme un couvercle

Sur l’esprit en proie aux ennuis

De l’horizon embrassant tout le cercle

Nous verse un jour plus triste que les nuits

La terre change en un trou humide

L’esprance comme une chauve-souris

Longe les murs de son aile timide

Se cogne la tte aux plafonds pourris

Quand la pluie tale ses tranes

D’une vaste prison imite les barreaux

Un peuple muet d’araignes

Tend ses filets au fond de mon cerveau

Des cloches tout coup sautent avec furie

Lancent vers le ciel un affreux hurlement

Et des esprits errants sans patrie

Se mettent geindre opinitrement

Tout au fond de mon me

J’ai plus de souvenirs que si j’avais mille ans

Et l’angoisse me pourchasse

Sur mon crne inclin plante son drapeau noir

Anges de sant connaissez-vous les Fivres

Qui le long des murs de l’hospice blafard

Comme des exils s’en vont d’un pied trainant

Cherchant le soleil et remuant les lvres

Anges de gaiet connaissez-vous l’angoisse?

La honte, les sanglots et les ennuis

Les vagues terreurs de ces affreuses nuits

Qui compriment le coeur comme un papier qu’on froisse?

Dans une terre grasse et pleine d’escargots

Je veux creuser moi-mme une fosse profonde

O je puisse taler mes vieux os

Dormir dans l’oubli comme un requin dans l’onde

Je hais les testaments et les tombeaux

Plutt que d’implorer une larme du monde

J’aimerais mieux inviter les corbeaux

venir saigner ma carcasse immonde

Wanneer de zware lucht weegt als een deksel

Op de onrustige geest

Vanaf de horizon die de hele cirkel omarmt

Schenk ons ​​een dag droeviger dan de nachten

De aarde verandert in een nat gat

Hoop als een vleermuis

Langs de muren van zijn schuchtere vleugel

Zijn hoofd tegen rotte plafonds bonkt

Wanneer de regen zijn sporen trekt

Van een enorme gevangenis imiteert de tralies

Een dom volk van spinnen

Spreidt zijn netten diep in mijn hersenen

Bellen springen plotseling van woede

Stuur een vreselijk gehuil naar de hemel

En dwalende geesten zonder vaderland

Begin koppig te kreunen

Diep in mijn ziel

Ik heb meer herinneringen dan wanneer ik duizend jaar oud was

En angst achtervolgt me

Op mijn hellende schedel plant zijn zwarte vlag

Engelen van gezondheid ken je de Fivres

Wie langs de muren van het bleke hospice?

Als ballingen vertrekken met een slepende voet

De zon zoeken en de lippen bewegen

Engelen van vrolijkheid kennen jullie angst?

De schaamte, de snikken en de problemen

De vage verschrikkingen van die vreselijke nachten

Die het hart comprimeren als verfrommeld papier?

In een leem land vol slakken

Ik wil mezelf een diepe kuil graven

Waar ik mijn oude botten mag leggen

Slaap in vergetelheid als een haai in de golven

Ik haat testamenten en graven

In plaats van te smeken om een ​​traan van de wereld

Ik zou liever de kraaien uitnodigen

kom en laat mijn smerige karkas bloeden