Romance de la Luna Tucumana - Pedro Aznar, Mercedes Sosa

Bajo el puñal del invierno

Murió en los campos la tarde

Con su tambor de desvelos

Salió la luna a rezarle

Rezos en la noche blanca

Tañen las arpas del aire

Mientras le nacen violines

A los álamos del valle

Zamba de la luna llena

Baila la noche en las calles

Con su pañuelo de esquinas

Y su ademán de saudades

Se emponchan de grises nieblas

Los verdes cañaverales

Y caminan los caminos

Con su escolta de azahares

La noche llena de arpegios

La copa de los nogales;

El tamboril de la luna

Cuelga su copla en el aire

Zamba de la luna llena

Baila la noche en las calles

Con su pañuelo de esquinas

Y su ademán de saudades

Mi corazón bate palmas

Con las manos de mi sangre

Mientras, cansada, la luna

Se duerme sobre los valles

Onder het mes van de winter

Hij stierf 's middags in de velden

Met zijn slapeloze trommel

de maan kwam tevoorschijn om tot hem te bidden

Gebeden in de witte nacht

De harpen van de lucht zingen

Terwijl violen worden geboren

Naar de populieren van de vallei

Zamba van de volle maan

Dans de nacht in de straten

Met zijn hoekzakdoek

En zijn gebaar van saudades

Ze bedekken zich met grijze nevels

De groene rietvelden

En ze lopen over de wegen

Met zijn escorte van oranjebloesem

De nacht vol arpeggio's

De beker van de walnotenbomen;

De trommel van de maan

Hang je copla in de lucht

Zamba van de volle maan

Dans de nacht in de straten

Met zijn hoekzakdoek

En zijn gebaar van saudades

Mijn hart klapt

Met de handen van mijn bloed

Terwijl, moe, de maan

Het slaapt over de valleien