God Save the Child - Pearls Before Swine

My father was a rocket man

He often went to Jupiter or Mercury, to Venus or to Mars

My mother and I would watch the sky

And wonder if a falling star

Was a ship becoming ashes with a rocket man inside

My mother and I

Never went out

Unless the sky was cloudy or the sun was blotted out

Or to escape the pain

We only went out when it rained

My father was a rocket man

He loved the world beyond the world, the sky beyond the sky

And on my mother’s face, as lonely as the world in space

I could read the silent cry

That if my father fell into a star

We must not look upon that star again

My mother and I

Never went out

Unless the sky was cloudy or the sun was blotted out

Or to escape the pain

We only went out when it rained

Tears are often jewel-like

My mother’s went unnoticed by my father, for his jewels were the stars

And in my father’s eyes I knew he had to find

In the sanctity of distance something brighter than a star

One day they told us the sun had flared and taken him inside

My mother and I

Never went out

Unless the sky was cloudy or the sun was blotted out

Or to escape the pain

We only went out when it rained

Mijn vader was een raketman

Hij ging vaak naar Jupiter of Mercurius, naar Venus of naar Mars

Mijn moeder en ik zouden naar de lucht kijken

En vraag me af of een vallende ster

Was een schip in de as gelegd met een raketman erin?

Mijn moeder en ik

ging nooit uit

Tenzij de lucht bewolkt was of de zon verduisterd was

Of om aan de pijn te ontsnappen

We gingen alleen uit als het regende

Mijn vader was een raketman

Hij hield van de wereld buiten de wereld, de lucht buiten de lucht

En op het gezicht van mijn moeder, zo eenzaam als de wereld in de ruimte

Ik kon de stille kreet lezen

Dat als mijn vader in een ster zou vallen

We mogen niet meer naar die ster kijken

Mijn moeder en ik

ging nooit uit

Tenzij de lucht bewolkt was of de zon verduisterd was

Of om aan de pijn te ontsnappen

We gingen alleen uit als het regende

Tranen zijn vaak juweelachtig

Mijn moeder bleef onopgemerkt door mijn vader, want zijn juwelen waren de sterren

En in de ogen van mijn vader wist ik dat hij moest vinden

In de heiligheid van de verte iets helderder dan een ster

Op een dag vertelden ze ons dat de zon was opgelaaid en hem mee naar binnen hadden genomen

Mijn moeder en ik

ging nooit uit

Tenzij de lucht bewolkt was of de zon verduisterd was

Of om aan de pijn te ontsnappen

We gingen alleen uit als het regende