Когда-нибудь - Павел Смеян

Когда-нибудь, когда-нибудь

Забыть меня ты не забудь,

Забудь, как прошлогодний снег,

Как той звезды упавшей след.

Скажу я так: «Наступит час

Когда-нибудь, но не сейчас».

Как просто сердце обмануть,

Сказав себе: «Когда-нибудь».

Как хороши, как хороши пока в душе слова,

А с губ слетели, как опали листья,

И зябко людям, словно деревцам,

Среди опавших истин.

Как хороши, как хороши пока в душе слова,

А с губ слетели, как опали листья,

И зябко людям, словно деревцам,

Среди опавших истин.

И вот прошло немало лет,

Растаял снег, затоптан след,

Совсем иной я выбрал путь,

А всё же хочется взглянуть

На этот снег, на этот след,

Которых вроде бы и нет.

Как просто сердце обмануть,

Сказав себе: «Когда-нибудь».

Как хороши, как хороши пока в душе слова,

А с губ слетели, как опали листья,

И зябко людям, словно деревцам,

Среди опавших истин.

Как хороши, как хороши пока в душе слова,

А с губ слетели, как опали листья,

И зябко людям, словно деревцам,

Среди опавших истин.

Ooit, ooit

Vergeet mij, vergeet niet

Vergeet de sneeuw van vorig jaar

Zoals die gevallen ster.

Ik zal dit zeggen: "Het uur zal komen"

Ooit, maar niet nu."

Hoe gemakkelijk is het om het hart te bedriegen

Tegen jezelf zeggen: "Ooit."

Hoe goed, hoe goed zijn de woorden in de ziel,

En ze vlogen van de lippen, zoals de bladeren vielen,

En het is kil voor mensen, zoals bomen,

Tussen gevallen waarheden.

Hoe goed, hoe goed zijn de woorden in de ziel,

En ze vlogen van de lippen, zoals de bladeren vielen,

En het is kil voor mensen, zoals bomen,

Tussen gevallen waarheden.

En er zijn zoveel jaren verstreken

De sneeuw is gesmolten, het pad is vertrapt,

Ik koos een heel ander pad,

Maar toch wil ik kijken

Op deze sneeuw, op dit pad,

Die niet lijken te bestaan.

Hoe gemakkelijk is het om het hart te bedriegen

Tegen jezelf zeggen: "Ooit."

Hoe goed, hoe goed zijn de woorden in de ziel,

En ze vlogen van de lippen, zoals de bladeren vielen,

En het is kil voor mensen, zoals bomen,

Tussen gevallen waarheden.

Hoe goed, hoe goed zijn de woorden in de ziel,

En ze vlogen van de lippen, zoals de bladeren vielen,

En het is kil voor mensen, zoals bomen,

Tussen gevallen waarheden.