Je parle je parle - Pauline

Je parle, je parle, je parle

J’ai les mots qu’il faut, pour briser le silence

Je parle, je parle, je parle

J’habille le temps, rien à prendre à défaut

Je parle, je parle, je parle

Sourire porté haut en rideau de confiance

Je parle, je parle, je parle

Les yeux rivés haut, les mains qui balancent

Je dis tout ça, oui mais parfois, je me défile

Oui j’ai dit ça et puis soudain, j’en reviens à la ligne

J’en reviens à la ligne

Car la pudeur est une robe que je porte

Car la pudeur, frontière qui me conforte

Car la pudeur est un vêtement qui me va Car la pudeur, la pudeur ne dira pas

La pudeur ne dira pas

Je parle, je parle, je parle

Des vagues et des flots au milieu de la danse

Je parle, je parle, je parle

J’en dis un peu trop mais tant pis je m’avance

Je parle, je parle, je parle

Je m’emballe en cadeau comme un reste d’enfant

Je parle, je parle, je parle

A chacun son fardeau et à moi l’innocence

Je dis tout ça, oui mais parfois, je me défile

Oui j’ai dit ça et puis soudain, j’en reviens à la ligne

J’en reviens à la ligne

Car la pudeur est une robe que je porte

Car la pudeur, frontière qui me conforte

Car la pudeur est un vêtement qui me va Car la pudeur, la pudeur ne dira pas

La pudeur ne dira pas

Je dis tout ça oui mais tu vois

Je préfère en sourire

Tu sais tout ça c’est tout moi

Cela va s’en dire

Cela va s’en dire

Cela va s’en dire

Car la pudeur est une robe que je porte

Car la pudeur, frontière qui me conforte

Car la pudeur est un vêtement qui me va Car la pudeur, la pudeur ne dira pas

La pudeur ne dira pas

Ik praat, ik praat, ik praat

Ik heb de juiste woorden om de stilte te doorbreken

Ik praat, ik praat, ik praat

Ik kleed de tijd, niets om in gebreke te blijven

Ik praat, ik praat, ik praat

Glimlach hing hoog in vertrouwen

Ik praat, ik praat, ik praat

Ogen omhoog, handen zwaaiend

Ik zeg dat allemaal, ja, maar soms glibber ik weg

Ja dat zei ik en dan kom ik ineens weer aan de lijn

Ik kom terug naar de lijn

Omdat bescheidenheid een jurk is die ik draag

Omdat bescheidenheid, grens die mij troost

Omdat bescheidenheid een kledingstuk is dat bij mij past Omdat bescheidenheid, bescheidenheid zal het niet vertellen

Bescheidenheid zal het niet vertellen

Ik praat, ik praat, ik praat

Golven en overstromingen in het midden van de dans

Ik praat, ik praat, ik praat

Ik zeg een beetje te veel, maar jammer dat ik doorga

Ik praat, ik praat, ik praat

Ik pak mezelf in als een geschenk als een restje van een kind

Ik praat, ik praat, ik praat

Ieder zijn eigen last en voor mij onschuld

Ik zeg dat allemaal, ja, maar soms glibber ik weg

Ja dat zei ik en dan kom ik ineens weer aan de lijn

Ik kom terug naar de lijn

Omdat bescheidenheid een jurk is die ik draag

Omdat bescheidenheid, grens die mij troost

Omdat bescheidenheid een kledingstuk is dat bij mij past Omdat bescheidenheid, bescheidenheid zal het niet vertellen

Bescheidenheid zal het niet vertellen

Ik zeg dat allemaal ja, maar zie je

Ik lach liever

Je weet dat ik het allemaal ben

Het zal gezegd worden

Het zal gezegd worden

Het zal gezegd worden

Omdat bescheidenheid een jurk is die ik draag

Omdat bescheidenheid, grens die mij troost

Omdat bescheidenheid een kledingstuk is dat bij mij past Omdat bescheidenheid, bescheidenheid zal het niet vertellen

Bescheidenheid zal het niet vertellen