Hier encore - Paul Mauriat

Hier encore, j’avais vingt ans

Je caressais le temps et jouais de la vie

Comme on joue de l’amour et je vivais la nuit

Sans compter sur mes jours qui fuyaient dans le temps

J’ai fait tant de projets qui sont restés en l’air

J’ai fondé tant d’espoirs qui se sont envolés

Que je reste perdu, ne sachant où aller

Les yeux cherchant le ciel mais le cœur mis à terre

Hier encore, j’avais vingt ans

Je gaspillais le temps en croyant l’arrêter

Et pour le retenir, même le devancer

Je n’ai fait que courir et me suis essoufflé

Ignorant le passé, conjuguant au futur

Je précédais de moi toute conversation

Et donnais mon avis que je voulais le bon

Pour critiquer le monde avec désinvolture

Hier encore, j’avais vingt ans

Mais j’ai perdu mon temps à faire des folies

Qui ne me laissent au fond, rien de vraiment précis

Que quelques rides au front et la peur de l’ennui

Car mes amours sont mortes avant que d’exister

Mes amis sont partis et ne reviendront pas

Par ma faute, j’ai fait le vide autour de moi

Et j’ai gâché ma vie et mes jeunes années

Hier encore, j’avais vingt ans

Je caressais le temps et jouais de la vie

Comme on joue de l’amour et je vivais la nuit

Sans compter sur mes jours qui fuyaient dans le temps

Hier encore, j’avais vingt ans

Je gaspillais le temps en croyant l’arrêter

Et pour le retenir, même le devancer

Je n’ai fait que courir et me suis essoufflé

Hier encore, j’avais vingt ans

Mais j’ai perdu mon temps à faire des folies

Qui ne me laissent au fond, rien de vraiment précis

Que quelques rides au front et la peur de l’ennui

Hier encore…

Gisteren was ik twintig

Ik streelde de tijd en speelde het leven

Terwijl we liefde spelen en ik de nacht doorleefde

Zonder te rekenen op mijn dagen die in de tijd zijn gevlucht

Ik heb zoveel projecten gedaan die in de lucht zijn gebleven

Ik had zoveel hoop die vervlogen is

Dat ik verdwaald blijf, niet wetend waar ik heen moet

Ogen zoekend naar de lucht, maar hart geaard

Gisteren was ik twintig

Ik verspilde tijd door te denken dat ik ermee zou stoppen

En om het tegen te houden, zelfs vooruit te lopen

Ik rende gewoon weg en raakte buiten adem

Het verleden negeren, de toekomst verbinden

Ik ging aan elk gesprek vooraf

En gaf mijn mening dat ik de juiste wilde

Om de wereld nonchalant te bekritiseren

Gisteren was ik twintig

Maar ik heb mijn tijd verspild met uitgeven

Wat me diep van binnen laat, niets echt specifieks

Slechts een paar voorhoofdsrimpels en de angst voor verveling

Omdat mijn liefdes stierven voordat ze bestonden

Mijn vrienden zijn weg en komen niet meer terug

Door mijn schuld heb ik de leegte om me heen gemaakt

En ik heb mijn leven en mijn jonge jaren verspild

Gisteren was ik twintig

Ik streelde de tijd en speelde het leven

Terwijl we liefde spelen en ik de nacht doorleefde

Zonder te rekenen op mijn dagen die in de tijd zijn gevlucht

Gisteren was ik twintig

Ik verspilde tijd door te denken dat ik ermee zou stoppen

En om het tegen te houden, zelfs vooruit te lopen

Ik rende gewoon weg en raakte buiten adem

Gisteren was ik twintig

Maar ik heb mijn tijd verspild met uitgeven

Wat me diep van binnen laat, niets echt specifieks

Slechts een paar voorhoofdsrimpels en de angst voor verveling

Gisteren weer…